Trochę Dobrej Nowiny

Twoje oczy są błękitami
Wód w których wynajduje
Wody żywe codziennych nocy
Z których nurty kropla po kropli
Rzek co wpadają do siebie buduje

Twoje piersi podwójne zaproszenie
Na dotyku misterium i wilgoci ekstazę
Wzmożoną konsumpcję ciał co zespoleniem
W dobrej nowinie boskim inwentarzem

I nie gasną słońca naszych nocy
I wciąż więcej gwiazd na naszych niebach
I księżyca radosnym przyzwyczajeniem
Tu do nas zaglądać

Kulamy się tuląc pieszcząc
Jesteśmy rajem
Utraconym przez Niebiosa