Monsun

Tańcząca w deszczu niewinna i skromna
przygryzałaś usta gdy wzrok mój był głodny
wciąż czułaś się swobodnie zbliżyłem się łagodny

Błysk w twoim oku i serca mego bicie
żądza dwóch ciał nie kończy się o świcie
dłonie już gorące i ciało twoje mokre

miłości pocałunek otworzył wspólne okno
wieczoru upał zanosił uczuć chwile
włosy twe na mojej twarzy wznosiły się jak motyle

By upaść jak anielica mając ogień w oczach i rozpalone lica
kryjąc się przed burzy grzmotów nawrotami biodra twe tańczyły
wieloma obrotami jak podróż w nieznane wzgardziłaś dreszczy uczuciami

Płonących ciał rozterkami zawładną chłodny okład deszczu nagłymi opadami
hartując ciała jak stal szlachetną łącząc z dwoje obcych wspaniałe jedno.