***

Kocham burzę, to gęste powietrze przed. Ciekawość niesionej przez żywioł niewiadomej zawsze większa niż strach. Gotowe na uszczypnięcie sutki sterczą wtedy jak dwa piorunochrony, w asyście niesfornego stanika. Błysk powoduje, że dreszcz rozchodzi się linią pępka stawiając na baczność włoski. W głowie tysiąc wizji, a w ciele niczym trąconym orgazmem kilka pod rząd wyładowań. Przede mną mrok chłonący błysk. Cisza tłumiona przed trzask. I ten zapach po.

Sylwia Pryga