A świerszcze grają
sierpniową serenadę
wiernie klęcząc
w pokrytej rosą tęsknocie
wtóruje im muzyka zmierzchu
wieczorową porą
spóźnioną
zapłakanym latem
perełkowym deszczem
swoje ulotne myśli oddając
we wspomnieniach
za tym co już odeszło
chociaż jeszcze cichutko szlocha
pocierając skrzydełkami o bumerang
na rozdrożu przemijania
w cieniu wodnej rzęsy