Przeżywając największy sukces lub porażkę, przypomnij sobie, w jaki sposób zostałeś poczęty. Nie ma lepszego sposobu czy to na euforię, czy na przygnębienie.

Przedłużająca się żywiołowa radość jest bliżej szaleństwa niż uporczywy smutek, który usprawiedliwia namysł czy nawet zwykła obserwacja, natomiast wykraczająca poza zwyczajowe ramy radość jest wynikiem jakiegoś zaburzenia umysłowego. O ile bycie wesołym jest rzeczą niepokojącą, jeśli weźmie się pod uwagę sam fakt istnienia, o tyle bycie smutnym to naturalny odruch każdego, tego nawet, kto jeszcze nie nauczył się gaworzyć.

Przestać być nie oznacza nic, nie może oznaczać czegokolwiek. Po co zajmować się tym, co następuje po nierzeczywistości, pozorem przychodzącym po innym pozorze? Śmierć istotnie jest niczym, co najwyżej symulakrem tajemnicy, podobnie jak samo życie. Antymetafizyczna propaganda cmentarzy...

Ktokolwiek cytuje nas z pamięci, jest sabotażystą, którego należałoby postawić przed sądem. Okaleczony cytat równoważny jest zdradzie, obeldze, ujmie tym cięższej, że chciano nam oddać przysługę.

Czego chce ten przechodzień? Dlaczego żyje? A to dziecko i jego matka, a ów starzec?
W czasie tej przeklętej przechadzki nikt nie znalazł łaski w moich oczach. Wstąpiłem wreszcie do masarni, gdzie na haku wisiało coś przypominającego półtuszę wołową. Na ten widok o mały włos nie zaszlochałem.

Przy najmniejszej przeciwności losu, a tym bardziej przy najmniejszej trosce, trzeba niezwłocznie udać się na najbliższy cmentarz, natychmiastowy dostarczyciel uspokojenia, którego próżno szukać gdzie indziej. To wyjątkowo skuteczne remedium.

Gdybym słuchał moich impulsów, byłbym dzisiaj w szpitalu dla obłąkanych albo dyndał na szubienicy.

Gdybym uległ swojemu pierwszemu odruchowi, spędzałbym dnie na pisaniu listów obraźliwych i pożegnalnych.

Bądźmy rozsądni: nikomu nie jest dane wyleczyć się całkowicie ze wszystkich złudzeń. Z braku powszechnego rozczarowania nie należy wyciągać wniosku o istnieniu powszechnego poznania.

Być nazwanym bogobójcą jest najbardziej pochlebną obelgą, jaką można obdarzyć jednostkę lub naród.

Nie gustuję w Tajemnicy, ponieważ wszystko wydaje mi się niewytłumaczalne. Co też mówię? Ponieważ żywię się niewyjaśnionym i odczuwam przesyt.

Przeznaczeniem każdego jest realizacja kłamstwa, jakie ucieleśnia, osiągnięcie stanu, w którym jest się już tylko zużytym złudzeniem.

Sarvam anityan = wszystko przemija (Budda).
Formuła, którą powinno się powtarzać w każdej godzinie dnia, podejmując – godne podziwu – ryzyko, że się od tego sczeźnie.

Nadal oddycham i jem, ale utraciłem wszystko, co dodałem do funkcji biologicznych. Taki stan to tylko przybliżona śmierć.

Śmierć jest czymś odrażającym, jedyną obsesją, która nie może stać się rozkoszna.