Nieważne, jesteś czy cię nie ma
odsuń swą dłoń od mojego dziecka!
Chcesz karać?! Ukaż siebie za to, że tak dużo krzywdy i niesprawiedliwości dałeś temu światu!

Możesz mówić kocham,
możesz brać miłość,
możesz mieć radość z niewielkiej czułości
Jednak gdy Twoje kochanie jest dla kogoś pustką
branie tej miłości, to krzywda dla duszy
radość może wspólna
ale z jednej strony płytka
Czy warto tracić czas dla takiej ułomności?

Konie pędzą jaka szalone
spłoszone strzałem spoza drzew
serce je przegania w tym biegu
strach zjada głowę od środka
ogon zesztywniał a grzywa zawrzała
zatrzymajcie je, uspokójcie im ciała
Uspokójcie ich myśli,
spójrzcie w ich wielkie źrenice
trzymając przy swoim ich czoło
One pragną tylko spokoju
one mają swoje granice
dajcie żyć,
dajcie chociaż żyć koniom!

Twoje światło jest światłem iluzji
tak... i są ćmy, które lgną do ciebie i kochają za nic
jest ten, który pragnie cię choć wciąż tak go ranisz
jest też strażnik ognia, którym jesteś
jest zmarznięty kloszard, który chce się ogrzać twoim ciepłem
uzależniasz ich wszystkich od swojej złudnej miłości
uzależniasz ich od bólu ale też wielkiej radości
rzucasz sny, jak bezdomnym ochłap
trwonisz przyszłe dni
zatapiasz się w otchłań