Ja impotent. Ja, który muszę nadrabiać językiem. Ja permanentny wzwód ego. Ja poeta. Lato przeciąga się w jesień, leniwie, acz drapieżnie - ruda kotka w rui - turla się. Mdlący zapach nasienia wplątany w wilgotność wieczornego powietrza mami, skapuje - uszczknę. Między wiersze wkładam ja dziś kwiat nasturcji, owoc gruszy, kiść jarzębiny, ziemniak, orzech, grzyby. Między wierszami wyciskam ja dziś soki. Ja poeta. Ja impotent.

... czyli między zadaniowością a odfajkowaniem. O wolności przebywania w Bożej obecności, jako owocowaniu w porę i nie w porę...

Mimo partnerów nigdy nie poczułam miłości, więc spaceruje po mglistych uliczkach, zziębniętych uczuciach i dociera do mnie, że miłość, to tylko przyzwyczajenie do danej jednostki tak bardzo, że opuszczenie powoduje ból.

Sobota szykuje się na niedzielę. Zamiast pogody w kratkę - flammeum. Papiloty z ptaków podkręcają atmosferę.

Cały jestem zbudowany ze wstydu i ze strachu, ale jakbyś mnie dotknął, to bym się nie rozleciał, ani nawet bym nie zadrżał.
Straszne jest życie żywej kukły; bycie wróblem zaklętym w stracha na wróble.

Znalazłem Ciebie, ale nie znalazłem odwagi. Nie znalazłem słów jak kluczy, co otwierają usta. To pewnie to, co nazywa się platoniczną miłością; albo prędzej tchórzostwem. Milczenie jest złotem, a zakłamywanie rzeczywistości - platynowe. Tak, to istotnie rozkoszne, czuć, jak chuć rozchodzi się po kościach; jak świerzbi szpik i język.
Mitologiczny wąż nie w kij dmuchał; żyły, myśli, nerwy kłębią się jak węże; wszystko się wije; wszystko płynie; włosy, brwi, rzęsy, skóra z węża; wszystko wąż; wszystko jeden mięsień.
Nie wiem, czy miłość jest ślepa, czy nie; ale chuć okularnica Księżyc.

Zabiję miłość; zbezczeszczę wyolbrzymiając jej drobny mankament w nieskończoność; tęsknotę napływającą do oczu - cofnę; pragnienie - przełknę.
Ale jak zapomnieć Ciebie? Piegi na Twojej twarzy więcej znaczą niż gwiazdy na niebie.

Świerszcze stroją ciszę nocną w letnią sukienkę; i nie grają na nerwach.

Widział ktoś kiedyś Słońce w środku nocy?! Więc dlaczego ja widuję Księżyc w środku dnia!? Sierp zawieszony nad polami jak nad malowanymi wrotami; bańka mydlana nad ścierniskiem.

...czyli jak można (nie) ugościć Boga. Od lenistwa do pracoholizmu.

"Pewien brat przyszedł do abba Sylwana na górę Synaj, a widząc jak bracia pracują, powiedział do starca: „Nie pracujcie na ten pokarm, który ginie, bo Maria wybrała lepszą cząstkę. Starzec zwrócił się do swego ucznia: „Zachariaszu, daj temu bratu książkę i umieść go w pustej celi”. A kiedy nadeszła godzina jedenasta, ów brat patrzył na drzwi, spodziewając się zaproszenia na posiłek; ale ponieważ nikt po niego nie przyszedł, wstał i [...]

A: "What are objective values? What can be said to exist outside of the subjective experience?" - O: "What is subjective??? YOU or the world you are reflecting!?", - A: "It is an answer. It means that some things remain a mystery to the uninvolved.".
O: "Are you ashamed of something? Are you ashamed to talk or admit something?" - A: "I'm not ashamed of this" - O: "Is there anything you are ashamed of???" - A: "Some of my thoughts." - O: "Can you tell me what thoughts you are ashamed of? I know it's an intimate question, but I need to know." - [...]

Idzie lato w krawatce z nawłoci. Niesie ze sobą bukiet warzyw i chrust.

...lub o bożych szaleńcach, albowiem "jeśli jesteś mądry po bożemu, to dla świata będziesz głupi".

"...Gdy czytam o Mikal przychodzą mi na myśl takie chwile, kiedy budzą się we mnie tendencje do tego, aby „nie przesadzać” z tą swoją wiarą, z chodzeniem do Kościoła, z poszczeniem w piątek itp. Często, gdy ktoś nam mówi, że czegoś nie zrobi, to nawet drwimy z niego: „a bo Ty byś chciał być świętszy od papieża” albo śmiejemy się z kogoś, że jest święty. Tymczasem taki tytuł powinien być dla nas [...]

"Abba Pojmen powiedział także, iż bywa człowiek, który niby to milczy, ale jego serce osądza innych; ten mówi nieustannie. Ale bywa i taki, który mówi od rana do wieczora, a zachowuje milczenie, to znaczy: nie mówi nic niepożytecznego."

Czym jest prawdziwe milczenie? Czy tylko brakiem mowy? Abba Pojmen trafia w sedno problemu: naprawdę milczy ten, kto żyje w harmonii z Bogiem, bliźnimi, sobą i światem wokół. Taki człowiek nie żywi urazy do nikogo i nie chce niczyjej krzywdy. Wszystko, co złe, przebaczył i w jego sercu króluje wdzięczność. Taki ktoś naprawdę milczy, nawet jego serce nie oskarża nikogo w ciszy nocy.

Prawdziwa przyjemność z robienia czegoś nie pojawia się w trakcie czynności, a po zrobieniu tego, co ważne, wartościowe.

- Wiesz, że czasem jest ciężko. Wiesz, że czasem człowiek czuje się zagubiony, nie wie co myśleć, ani jak myśleć, nie wie co czuć, ani jak czuć. Zaczyna człowieka dotykać ten dziwny lęk, w którym boi się cokolwiek myśleć i czuć. Jakiś metafizyczny lęk, że każda myśl wpływa tak mocno na życie, że jedna myśl za dużo, jedno stwierdzenie za dużo, jedno odkrycie za daleko i człowiek [...]