1. Tasty word, the first letter means nothing without read.
2. I saw our two crossing fingers - Your good own hand was the fruit of my destiny.
3. The finish line does not justify a run.

Jak budować państwowość Polski? Jak budować suwerenność Polaków. Jak wychować normalnymi ludzi, kiedy my żyjemy w czasach, w których nauczycielka w wieku Chrystusowym, nie przyjmuje do głowy, że kobieta ubiera się dla dekoltu?
Bo przecież większości starych kawalerów zawartość dekoltu na własność wyłączną się marzy, a tymczasem taka postawa sprawia, że jednak taka rzeczywistość im się jenak nie przydarzy. Dobrze, że chociaż na ulice nie bieży i nie deformuje młodości na starość krzycząc - konstytucja i [...]

1. I am a fallacy at the source.
2. Wallet, violin, blanket, chain, spoon she looked into the antique mirror.
3. They were looking for each other at the crossroads of the street where they lived.
4. For what would you die - for a better life.
5. No matter what you wear on your head, you will still be the fate of the human glances.
6. Wroten sentence deeply about dust, the last truth about ourselves.
7. An ancient violin maker felt like a classical instrument in the hands of the notes of truth.
8. A plan riskier than chance.
9. Useless has the [...]

1. Portfel, skrzypce, koc, łańcuszek, łyżka spojrzała w antyczne lustro.
2. Toalecie potrzeb wciąż jesteś uosobieniem piękna.
3. Siebie szukali, choć na jednym skrzyżowaniu mieszkali.
4. Nieważne co na głowie nosisz, dalej będziesz fatum spojrzenia majestatu.
5. Powiedział mi głęboko o pyle ostatnią prawdę naszego czasu.
6. Wiekowy lutnik czuł się instrumentem klasycznym w dłoniach nuty prawdy.
7. Dominie ognia, wypala się świadomość.
8. Brak rozumu za sterami satysfakcji.
9. Uciekająca empatia przed płomieniami emocji ku stagnacji rozumu.
10. Czas X dokonał najlepszego wyboru w małym poczuciu wolności.
11. Dlaczego byś umarł — dla lepszego życia.
12. Zasnąć w cieniu wyznania — kredo.

Chcę oddychać ranami. Żaden sposób oddychania nie jest mi bardziej bliski.

Zmartwychwstałbym, żeby popatrzeć, jak wschodzisz nad moim grobem, ale dla Ciebie już przestałem istnieć.

Dzisiaj powinni pozbierać balast. Dziwne rzeczy dzieją się ze śmieciami. Tak wykoncypoeałem z wczorajszej rozmowy z jednym z mieszkańców naszego sołectwa, a zarazem parafianinem tutejszej parafii rzymsko-katolickiej. Nie zabierają wszystkich śmieci. Nie, bo nie! Trzeba będzie zgłosić do gminy ten niestety fakt. Gdy wystawi się dwa kontenery, to zabierają tylko jeden. Co mają zrobić ze śmieciami ludzie? Palą nimi w piecu. Wywożą do lasu lub wrzucają do Soły, czy potoków górskich. Trudne to wszystko do pojęcia, ale tak [...]

1. Bezużyteczność ma zaletę braku wykorzystania.
2. Myśli niczym zmysły wyczuwają najdrobniejszy gest, ruch, dźwięk.
3. Mów dziś słowem jutra.
4. Racja zła po stronie dobra.
5. Piękny kwiat traci urok w oczach bestii.
6. Ufam prawdzie, będąc w roli pacjenta wyszczekanej sfory udzielającej kotu rady na temat mruczenia.
7. Na końcu świata powiedzą ci, po czym stąpasz.
8. Bywam karłem fantazjującym o szczytowaniu.
9. Czas utkany jest silną nicią miłości.
10. Doskonały podziw przed podium światła idei.
11. Milczy — drżąc, gdy obraz żyje... Niedobrze, źle, jeszcze gorzej więc czym jest dzisiaj — malarz słów.
12. Mocą myśli tańczył z piórkiem na wietrze, jakby był drobiną materii w mechanizmie wszech działania.
13. Przetrwanie napędza fale myśli. Spaja nas odwieczna fala, ta chwila płynie dalej...
14. Głodujmy, skoro w chlebie świeżości się doszukujemy.
15. Wolę czuć, że miłość jest blisko niż myślą sięgać najdalej.

Wiosenny dzień, w którym ponownie ma zacząć się zima. Na razie jest siermiężnie walczącym o swoją ciągłość, ubogim w krople deszczem. Mgłą rozpraszającą Beskid Żywiecki w domniemanie piękna, które jest, wszyscy wiemy, że jest, jak ta ziemia obiecana wieczności, w obcowaniu z obliczem Najwyższego. Świadczyć ma o tym słońce, które jasnością siwość przedpołudnia rozrywa i w radość w człowieku formuje. Ale ten dzień nocą skończy się. Jak ten tydzień skończy śnieg, co deszczem, który jak motyl [...]

Ponoć źle piszę o Polakach. Uważam, że piszę obiektywnie, czyli jak ja nas widzę. Gdybym miał napisać o Polaku Mirosław Kurowski, to napisałbym, że umie dać serce na dłoni, często reaguje emocjonalnie i używa do tego daru pisania jako młota, miecza, kwiatu, piękna, złotej myśli. Jest zgorzkniały, a do zgorzknienia dodaje ironie, sarkazm, kpinę i gniew oraz czarny drwalowski i szewski humor. Na pewno nie przemilczy polskiego ludzkiego zła, którego więcej niż Bałtyk. Czasem stać nas Polaków, w tym mnie do porywów [...]

Księżyc, wypatruję Cię wieczorem przez okulary okien, a skoro nie przychodzisz, to zasypiam z myślą o Tobie. Wszystko płynie, ale zdarza mi się mieć i suche łzy, i suche sny. Budzi mnie wtedy ogromne pragnienie - pragnienie Twoich ust i Twoich słów, pragnienie Twoich włosów kręcących się po moim torsie, pragnienie Twoich dłoni chodzących na palcach po moich liniach papilarnych, pragnienie Twojej wysokiej inteligencji, Księżyc!
Mam ochotę zdjąć z ramienia moją duszę udręczoną i zrobić jej dobrze.

Księżyc, muszę Cię pochwalić! Operujesz słowami tak, żeby nie zranić. Wytłumacz mi tylko, dlaczego mam serce na dłoni, a duszę na ramieniu?

Zapragnąłem ja mieć Księżyc na własność. Nałapałem ja deszczówki w drewnianą balię, przyczaiłem się i czekałem. Księżyc wpadła w pułapkę już tej samej nocy i odtąd przez wiele nocy pławiłem się ja w rozkoszy.
Na to zerwał się wiatr i wzburzyły się słowa moje niegdyś na wiatr rzucone, i wylała się Księżyc z kąpielą, i rozlało się mleko jej spiczastych piersi, i wsiąkły fale jej włosów w ziemię - najsłodsza z zemst.

krople deszczu na platkach rozy
cieple welniane rekawiczki
spacer w desczu
siedziec przy ognisku, grajac/sluchajac gitary
spac w wykrochmalonej poscieli
trzymac kochanego/a za reke
byc kochanym
nie klocic sie z ludzmi, ktorzy nie sluchaja
nie obnizac poziomow jedynie po aby uszczesliwac innych
cdn...

jak chcesz do dopisz :)

Jesień - pora sprzątanie między wierszami. Drzewa obsadzone w głównych rolach gwiazdorzą, zrzucają szaty, jabłka, berła i korony, jesienią pora zabierać się do dzieła, jesień się sama nie pozbiera.