Twórca nie jest bytem, który istnieje. Twórca nawet nie jest. Może to mocne słowo, ale artysta tak na prawdę nie ukazuje świata, a to znaczy, że w tym świecie nigdy nie jest obecny. Gdzie natomiast się uwydatnia twórca, to w systemie kategoryzowania, oceny, poddawania analizie, subiektywnej, obiektywnej, kwestia podejścia, jakkolwiek; twórca nie ukazuje świata, takim, jaki jest, bo świat taki nie istnieje. Nie istnieje jeden, ogólny świat, w którym żyją ludzie. Świat jest podzielony na ludzi. Dlatego jest wielowymiarowy - [...]

...czyli o nieprzemijającej wartości.

A co do każdej z ogarniających cię namiętności, to pamiętaj, że ludzie, którzy są rozsądni oraz pragną trzymać się należycie i bezpiecznie własnych rzeczy, nie uznają za przyjemność posiadanie przemijających dóbr, lecz słuszne i prawdziwe przekonania. To właśnie one sprawiają, że są szczęśliwi. Albowiem silniejsi mogą zagarnąć i unieść ze sobą bogactwa, podczas gdy cnota duszy – jako jedyne, co mamy – jest zarówno nienaruszalna, jak i wolna od przemocy, a także [...]

W trzecim tygodniu, do naszej skromnej ekipy dołączyła biologiczna córka szefowej, a niebiologiczna córka doktora – Daria. Ładna kobieta przed trzydziestką, o złocistych, długich włosach i kasztanowych oczach. Nie widzieliśmy się ponad dwadzieścia lat. Pamiętałem ją jako małą dziewczynkę, jeszcze z czasów gdy Matka zabierała całą rodzinę na odwiedzinki do koleżanek z pracy. Daria na stałe przebywała w Grecji, jednak w Polsce zatrzymał ją „Lokdałn”. Razem z Renatą, czyli szefową, ciężko przeszły Covid-a. [...]

Trafiłem tam w czasie kryzysu, dokładnie pierwszego lub drugiego stycznia 2021 roku. Mama – pielęgniarka, mówiła „Maksiu ratuj!”. Zima, aczkolwiek spóźniona, była pełna śniegu i mroźna. Cała okolica przeszła rewolucję światłowodową bodaj dwa miesiące wcześniej. Niestety, jak przystało na wczesną fazę wdrożenia wielkiego projektu, coś nawaliło – zabrakło Internetu na bodaj dwa dni. Praca w klinice stanęła więc na dobre. Służba ochrony zdrowia zdążyła zadomowić się w epoce cyfryzacji. Zdawałoby się [...]

Co innym wisi, niech mi nie podwiewa.

Rozdział 29, strona 9, wers 17.

"Does imagination hinder the ability of being present?"
"To be present and aware of the way things are; to explore new ideas openly."
"Using objects as an anchor to the present moment is an interesting way to stay mindful."
"Only when the mind sees for itself, can it uproot and relinquish attachment."
"Not really. Imagination is just a reflection of myself. I can't help it."
"Recognizing and harnessing existing excellence is as worthy as creating new forms of it. : )"
"Try your best to fix it. and, failing that, forgive yourself."
"You have to [...]

Zapomniałam jak pisać...
Jak nazwać (nie)nazwane
Zabrakło Ciebie w tym wszystkim
Zabrakło Ciebie Kochanie
...
Teraz leczę serce i duszę
Pomimo tego, że cierpię
Cierpię okropne katusze
A za oknem księżyc....
...
Księżyc - On świeci radośnie [...]

Boże, piszę te rzeczy i przeglądam fejsa, połowa 50+ użytkowników wrzuca te śmieszne zdjęcia z tekstami typu: "Niech ci spokój sprzyja, a radość zagląda do ogródka" i boję się, że mnie to za jakiś czas czeka, że przeczytam za mało, mózg mi zdziadzieje i zacznę spamować te infantylne stwierdzenia, więc szukam głębszego sensu istnienia, jakiejś molekularnej reguły istnienia, doznania, które wykracza poza ciało, dotyka najgłębszej ze strun i rozbrzmiewa jednostajnie; a potem tym bardziej się lękam, ze tak na prawdę sensem życia są te infantylne pierdółki i nie ma żadnego, zjawiskowego sensu, żadnej, złożonej teorii życia, żadnej, życiowej prawdy za wyjątkiem banalnych stwierdzeń, a wszystko, bardziej złożone, jest tylko czczym życzeniem intelektu i jego kłamstwem, bo gdyby prawdy były tak proste, intelekt przestałby być przydatny w poszukiwaniu objawienia.

Upadnę, nie wstanę, nie będę się szarpać z niemożliwym... ale nie będę też leżeć z nosem w ziemi, lecz z podniesioną głową. Oto zwycięstwo moje!

Wydaje się, że pewność siebie, samoświadomość wolne są od zwracania uwagi na obce zdanie, tym bardziej krytyczne lub posiadające w sobie zalążek emocjonalnej krzywdy, która, w obliczu wyraźnej wątpliwości względem własnej tożsamości, potrafi być bolesnym powodem do kompleksów lub ich podtrzymania.

Tak wydaje się względem zewnętrznego świata, w którym poglądy, opinie, oceny i gusta są czymś codziennym, naturalnym i świadczą o różnorodności. Jednak gdyby zwrócić swe rozmyślanie ku wnętrzu, a precyzyjnie [...]

...czyli o rozpoznawaniu i posłuszeństwie (woli Bożej)

"Nie jest konieczne, aby rozumni ludzie zważali na wiele pouczeń, lecz tylko na te pożyteczne: prowadzi ich wola Boża. W taki bowiem sposób ludzie kroczą na powrót ku życiu i wiecznej światłości" (Pseudo-Antoni Wielki)

"... Nie wszystkie bowiem wskazówki innych ludzi, ich rady czy zalecenia są właściwe i potrzebne. Aby to rozróżnić potrzeba posiadać dar rozeznawania rzeczy. Osoba rozumna taki posiada. Dlatego Pseudo-Antoni mówi, że prowadzi ją wola Boża.

Osoba [...]

... między pychą a pokorą. Praktyka walki ze skrajnościami. Dojrzałość umiarkowania - cnota roztropności.

"...Co oznacza, że ktoś jest człowiekiem rozumnym? Potocznie rozumie się go jako człowieka inteligentnego, mądrego, który umie podejmować dobre decyzje; który ma dużą wiedzę czy doświadczenie. Mówi się też o takiej osobie, że ma zdrowy rozsądek, jest rzeczowa, roztropna, myśląca, rozważna. Zresztą Pseudo-Antoni wspomina o tym, że są ludzie, którzy „wyuczyli się rozpraw i ksiąg dawnych mędrców”. [...]