Dzienniki

Dziś, oprócz zepsucia strony na kilka godzin, dodałem możliwość edycji tylko swoich opinii pod tekstami. Dla wszystkich troszczących się o ciągłość dyskusji mam informację, że poprzednie wersje opinii (jak i tekstów) są zapisywane. Niedługo dodam możliwość podglądu w tę historię edycji.

Z pomocą pamiętnika, wróciłam żywo do wspomnień z przed kilku lat...
Pamiętam to tak dobrze, jakby cała historia wydarzyła się kilka godzin temu.
Stałam w szyku, czekając na nowego dowódcę, wiedząc, że ma być dość młody.
Byłam wręcz oburzona.
Jak ktoś prawie w moim wieku, może dowodzić plutonem? To nie miało racji bytu!
I nagle wyszedł naprzeciw Nas, spoglądając beznamiętnie, jakbyśmy byli posągami już dawno zapomnianymi.
Wysoki, dobrze zbudowany, o idealnym profilu żołnierza. W tym mundurze odznaczały [...]

Czy ktoś może mi dziś odebrać możliwość dodawania nowych tekstów? No cóż, czasem trzeba przejść samego siebie... :-D

Z przyjemnością dzielę się z Wami informacjami o nowej ciekawej funkcji. Jest to wskazanie tekstu jako kandydata na tekst dnia!

Więcej informacji na forum: https://www.cytaty.info/watek/samwybierztekstdnia.htm

Niedorozwinięte emocjonalnie pokraki, bo czym innym jesteśmy. Ona nas takimi stworzyła, bo wychowaniem tego nazwać nie można. O czym ty bredzisz, na pewno nie robiliście tego tamtego i jeszcze tysiąca innych rzeczy. Prawda.

Lecz to było dawno temu, a z wiekiem przychodzi świadomość i zmiana. Pomagałam więcej, robiłam więcej. Lecz zawsze było jej mało. Obwiniała nas o wszystko. Każde jej słowo skierowane do nas przesiąkało jadem. Wszystko moja wina, nasza wina. Zniszczyliśmy jej życie, a to, co zrobiła z moim? Jeszce 28 dni i uwolnię się z tego koszmaru.

Nie pojawi się na moim weselu. Nawet nie wyobrażasz sobie, jaka ulgę poczułam. Nie będę musiała się martwic, że każdemu będzie opowiadać historie o swoim życiu, że nachla się i biegając nago, będzie rzygała i szczała na wszystko.

Koniec. Jeszcze 28 dni.

Północny balkon ma swój niepowtarzalny klimat. Lubię na nim żyć i obserwować na nim życie i z niego. Pelargonie. Nie tak dawno zaobserwowałem go jak był malutkim wyrostkiem gdzieś na jednej z łodyg. Wydawał się kruszyną. Kruszyną składającą się z kilku spiczastych mikro wyrostków w kolorze zielonym. Potem dostał jakby króciutkiej i cieniutkiej szyi, na której przechylił się w dół i zdał się obserwować, życie mikroflory w ziemi wypełniającej doniczkę. Kilkanaście dni później szyja ma z trzy milimetry [...]

Nie ważę wagi, którą będę ważony. Ja ją tylko reguluję.

Dzisiaj rano odczytałem opinię użytkownika 'marcin kasper', w której pochwalił mój najnowszy wiersz oraz zasugerował w formie przypominającej prośbę, że powinienem do niego ułożyć również muzykę ... Bardzo mi się spodobał ten pomysł i szybko przystąpiłem do działania. Dzięki Ci WIELKIE Marcinie, że zainicjowałeś powstanie tego utworu i urozmaiciłeś mój dzień! Tekst znajduje się pod filmem na YouTube lub tutaj jako mój poprzedni wiersz. Enjoy! http://www.youtube.com/watch?v=6R5e04Wtnuc

W dupie mam co sobie pomyślą. Będę wbiegać w tlum zarażając wszystkich śmiechem. Będę tańczyć w deszczu nawet jeśli będę miała taką ochotę i fałszować piosenki pod nosem. Będę się uśmiechać do telefonu i do pani przy kasie. Będę komplementować ubrania obcych osob. Będę podróżować i robić selfika z każdego zakontka nawet jeśli bedzie to drugi koniec miasta. Będę szczęśliwa.
Prawdopodnie zdarzyć się może, że smutek ludzkości mnie przeciąży, wtedy przyjdź do mnie, przynieś slonokarmelowe lody i kilogramy truskawek. Włącz „Epokę lodowcową” i przytul. Nie potrzeba mi nic więcej.

Aktualizacja dotycząca długo dyskutowanego tematu.
Ujawniać czy nie ujawniać polubień tekstów...? https://www.cytaty.info/watek/jawnoscocen.htm

Trzymasz ją za rękę i zastanawiasz się, co tak naprawdę jeszcze do niej czujesz. Wiem to, słyszę to w twoim głosie, widzę w oczach. Mam tak samo. Jednak za ton twego głosu, gdy z nią rozmawiasz, zwróconym w moją stronę, oddała bym wszystko. Tyle lat co? A człowiek ma wrażenie, jakby przez swoje wybory, przegrał życie. Łakniesz ciepła, którym chcę Cię obdarować. Ja łaknę Ciebie. Czemu pozwalamy strachowi, po raz kolejny wygrać walkę, o lepszy kawałek świata i dwa pełne serca? Myślisz że nie wiem o czym śnisz i myślisz w te bezsenne noce? Wiem. Znam to wszystko na pamięć. Tęsknię. Za tym, o co boję się sięgnąć. Twój zapach znajdę wszędzie. Przeniknął mnie na wskroś.

Skromność nie jest pięknem, a urodą. Jest jak nieśmiały kwiat, który jeszcze nie rozchylił płatków, tylko pąk, skrywający miąższ, aromat, nektar, skryte... Jak piękno może być skromne, jeśli tyle kwiatów chce być zauważonymi, chce być dostrzeżonymi, bo tylko tak mogą przetrwać? Jak piękno ma być pryzmatem skromności? Jego prostota jest skromnością i skrywa się w ulotnej chwili, która wiedzie do piękna...

https://youtube.com/watch?v=xyY4IZ3JDFE

Starszy człowiek cierpiący na demencje ma problemy z pamięcią? Może żyje w dwuch wymiarach. Wybiera kiedy i w którym momencie
pojawić się w danej rzeczywistosci. Wybiera chwile właściwe, nie zawsze najpiękniejsze, ale zachowujące równowagę.
Przecież dzień poprzedni, nie mija bezpowrotnie, jest częścią nas. Przeszłość nadal żyje, jest teraźniejszością i przyszłością.

I choć doba dzieli się na na dwa, noc i dzień, wciąż niezmiennie trwamy w tym samym życiu.
Życie, polega na domysłach.