Ja impotent. Ja, który muszę nadrabiać językiem. Ja permanentny wzwód ego. Ja poeta. Lato przeciąga się w jesień, leniwie, acz drapieżnie - ruda kotka w rui - turla się. Mdlący zapach nasienia wplątany w wilgotność wieczornego powietrza mami, skapuje - uszczknę. Między wiersze wkładam ja dziś kwiat nasturcji, owoc gruszy, kiść jarzębiny, ziemniak, orzech, grzyby. Między wierszami wyciskam ja dziś soki. Ja poeta. Ja impotent.

... czyli między zadaniowością a odfajkowaniem. O wolności przebywania w Bożej obecności, jako owocowaniu w porę i nie w porę...

Sobota szykuje się na niedzielę. Zamiast pogody w kratkę - flammeum. Papiloty z ptaków podkręcają atmosferę.

Cały jestem zbudowany ze wstydu i ze strachu, ale jakbyś mnie dotknął, to bym się nie rozleciał, ani nawet bym nie zadrżał.
Straszne jest życie żywej kukły; bycie wróblem zaklętym w stracha na wróble.

Znalazłem Ciebie, ale nie znalazłem odwagi. Nie znalazłem słów jak kluczy, co otwierają usta. To pewnie to, co nazywa się platoniczną miłością; albo prędzej tchórzostwem. Milczenie jest złotem, a zakłamywanie rzeczywistości - platynowe. Tak, to istotnie rozkoszne, czuć, jak chuć rozchodzi się po kościach; jak świerzbi szpik i język.
Mitologiczny wąż nie w kij dmuchał; żyły, myśli, nerwy kłębią się jak węże; wszystko się wije; wszystko płynie; włosy, brwi, rzęsy, skóra z węża; wszystko wąż; wszystko jeden mięsień.
Nie wiem, czy miłość jest ślepa, czy nie; ale chuć okularnica Księżyc.

Zabiję miłość; zbezczeszczę wyolbrzymiając jej drobny mankament w nieskończoność; tęsknotę napływającą do oczu - cofnę; pragnienie - przełknę.
Ale jak zapomnieć Ciebie? Piegi na Twojej twarzy więcej znaczą niż gwiazdy na niebie.

Świerszcze stroją ciszę nocną w letnią sukienkę; i nie grają na nerwach.

Widział ktoś kiedyś Słońce w środku nocy?! Więc dlaczego ja widuję Księżyc w środku dnia!? Sierp zawieszony nad polami jak nad malowanymi wrotami; bańka mydlana nad ścierniskiem.

...czyli jak można (nie) ugościć Boga. Od lenistwa do pracoholizmu.

"Pewien brat przyszedł do abba Sylwana na górę Synaj, a widząc jak bracia pracują, powiedział do starca: „Nie pracujcie na ten pokarm, który ginie, bo Maria wybrała lepszą cząstkę. Starzec zwrócił się do swego ucznia: „Zachariaszu, daj temu bratu książkę i umieść go w pustej celi”. A kiedy nadeszła godzina jedenasta, ów brat patrzył na drzwi, spodziewając się zaproszenia na posiłek; ale ponieważ nikt po niego nie przyszedł, wstał i [...]

Idzie lato w krawatce z nawłoci. Niesie ze sobą bukiet warzyw i chrust.

...lub o bożych szaleńcach, albowiem "jeśli jesteś mądry po bożemu, to dla świata będziesz głupi".

"...Gdy czytam o Mikal przychodzą mi na myśl takie chwile, kiedy budzą się we mnie tendencje do tego, aby „nie przesadzać” z tą swoją wiarą, z chodzeniem do Kościoła, z poszczeniem w piątek itp. Często, gdy ktoś nam mówi, że czegoś nie zrobi, to nawet drwimy z niego: „a bo Ty byś chciał być świętszy od papieża” albo śmiejemy się z kogoś, że jest święty. Tymczasem taki tytuł powinien być dla nas [...]

"Abba Pojmen powiedział także, iż bywa człowiek, który niby to milczy, ale jego serce osądza innych; ten mówi nieustannie. Ale bywa i taki, który mówi od rana do wieczora, a zachowuje milczenie, to znaczy: nie mówi nic niepożytecznego."

Czym jest prawdziwe milczenie? Czy tylko brakiem mowy? Abba Pojmen trafia w sedno problemu: naprawdę milczy ten, kto żyje w harmonii z Bogiem, bliźnimi, sobą i światem wokół. Taki człowiek nie żywi urazy do nikogo i nie chce niczyjej krzywdy. Wszystko, co złe, przebaczył i w jego sercu króluje wdzięczność. Taki ktoś naprawdę milczy, nawet jego serce nie oskarża nikogo w ciszy nocy.

Droga mamo.
Dziś dzień, w którym dowiedziałam się, że nie żyjesz.
Choć tylko mnie urodziłaś to i za to dziękuję.
Nigdy nie miałyśmy okazji się spotkać prócz narodzin, nigdy nie zamieniłyśmy słowa.
Dzięki tobie poznałam wielu ludzi nie zawsze tych dobrych.
Dzięki temu, że mnie urodziłaś ktoś inny mógł mnie pokochać i wychować na człowieka.
Znam odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, ale zawsze chciałam je usłyszeć od ciebie, wyglądało by to lepiej.
Wiem że nigdy się nie widziałyśmy, nie rozmawiałyśmy, [...]

Zapragnąłem ja mieć Księżyc na własność. Nałapałem ja deszczówki w drewnianą balię, przyczaiłem się i czekałem. Księżyc wpadła w pułapkę już tej samej nocy i odtąd przez wiele nocy pławiłem się ja w rozkoszy.
Na to zerwał się wiatr i wzburzyły się słowa moje niegdyś na wiatr rzucone, i wylała się Księżyc z kąpielą, i rozlało się mleko jej spiczastych piersi, i wsiąkły fale jej włosów w ziemię - najsłodsza z Jej zemst.