Dzienniki

Człowiek zmienia się w ciągu życia. Jeżdżąc w policyjnym patrolu interwencyjnym, czy samotnie patrolując dzielnicę, lubiłem rozmawiać z bezdomnymi. Kiedyś byli normalnymi porządnymi ludźmi, ale coś w nich pękło po tym, jak zdradziła i rzuciła żona, jak interes upadł. Zaczynali się wtedy pogrążać w alkoholu i spadać poza nawet margines ludzkości. Nie umieli się już z [...]

Moje serce bije szybciej, na samo wspomnienie twego głosu. Nawet słońce dziś, uraczyło na chwilę swoim uśmiechem.
Jestem. I próbuje żyć, jakby świat się nie zmienił. Myślę że czasem łatwiej było by nie mieć serca. Bez tęsknot za zgubionym wczoraj i nie doścignionym jutrem. Bez żalu że spotkaliśmy kogoś za wcześnie, za późno. Bez uniesień serca, wzbijających w górę, do gwiazd, żeby potem niechcący upuscić człowieka, by rozbił się o beton. Och! Bez serca to było by dopiero życie!
Ale ono jest. I bije mocniej gdy tylko czuję Cię blisko. I co mi z tego, że krzyknę w rozpaczy:,, stój! " Przecież i tak galopuje już daleko po własnych ścieżkach, a ja rozchwiana zostaję z jakąś pustą nadzieją! I co mi po niej? Kiedy głowa rządzi w całym tym układzie.
Ciesz się życiem- mówili. Kochaj najmocniej - mówili. A co jeśli jedno, drugie wyklucza?
Zaczynam kolejny dzień życia.
Z oczami zaklejonymi strzępkami wczorajszego dnia.

Gdzie podziewa się słońce, gdy najbardziej go potrzebuje?
Siedzę, owinięta kocem po sam czubek nosa. Potrzebuję samotności. Ale nauczyciele strajkują. Potrzebuję ciszy. Dwóch promieni słońca. I siebie, samej siebie. Ale nie jestem sama. Nie będzie ciszy. Nie będzie słońca.
Mógłby chociaż spaść deszcz. Ukryłabym w nim swoje łzy. Wyszła na dwór w cienkiej koszulce, by zmoczył mnie doszczętnie. Zmroził. Pozbawił czucia. Ale nie pada. Nie mogę. Nie jestem sama.
Znów mi się przyśnił. Za ciepły. Za kochany. Za prawdziwy. Za bardzo mój. A przecież nigdy nie będzie. Nie będzie mój. Nie ma co się oszukiwać.
Tęsknicie czasem? Za tym czego nigdy nie będzie? Za tym czego nie możecie mieć? Choć jest na wyciągnięcie ręki?
Ja tęsknię. Dniem i nocą.
Bez słońca, poranki są jeszcze bardziej smutne...

Według mnie, Bóg najbardziej pokazuje swoje istnienie poprzez miłość małżeńską - kobiety i mężczyzny. Miłość piszę, bo przysięgi, ślubowania i dokumenty od kogokolwiek i w imieniu Kogokolwiek nikomu nic nie dają poza wielką szkodliwością dla duszy i serca człowieczego, za czym idą dolegliwości ciała. Zaraz po małżeństwie Bóg najbardziej działa w nas poprzez każdą [...]

Przed południem wyszedłem do ogrodu. Słoneczna bezwietrzna pogoda zachęcała do pracy, więc zacząłem od usuwania zeschłych liści z rabaty truskawek i oczywiście chwastów w niej oraz młodych truskawek, które po prostu poprzesadzałem w inne miejsca ogrodu. Tak samo postąpiłem z krzewinkami poziomek, jeszcze je rozdzielając na mniejsze i też powsadzałem w inne miejsca ogrodu. W [...]

Mam na imię Dominik.
Mam 15 lat mimo tego jestem doświadczony przez mój (nieciekawy z negatywnym znaczeniem) los.
Słucham trapu i hip hopu.
Jestem zbytnio nieakceptowany przez kolegów i nielubiany.

Patrzę przez okno łazienki na zachodnią część ogrodu i widzę, że powoli figlując leci z północy motyl, najprawdopodobniej Bielinek, ale nie mam okularów, więc nie jestem pewny. Przeleciał do węgierki i tuż przed nią zawrócił, by polecieć z powrotem zygzakowatym lotem i w końcu przysiąść na pączkującej łodydze czerwonej porzeczki. Wziąłem aparat i poszedłem zrobić mu [...]

Świt jest jedną wielką zawiesiną mgły, która kładzie się na dachach i marznie w szron. Zagląda też do ludzkich domostw i w postaci kropli spływa szybą na ramy okienne i parapety. Kos nic sobie nie robi z takiego niewyraźnego początku dnia i śpiewa w najlepsze swoje arie, którymi zachwyca i powoduje, że ludzie wybudzają się szybko i nabierają od pierwszych chwil dnia [...]

Słuchaj mnie, aż zejdzie opuchlizna niewypowiedzianego,
aż przestanę się dławić samotnością,
aż otworzą się uszy zatkane monologami
plecionymi od świtu do świtu.
Będąc tłem, umieram w męczarniach.

Słońce wnet wysuszyłoby ziemię,
ja jestem ożywczym deszczem,
przenikam ją, sieję refleksję,
oglądam, jak kiełkują myśli.
Deszcz to pogoda dla bogaczy.

Zohydzenie świata pomaga złagodzić cierpienie nieprzeżytego życia i wszystkiego, co zostało bezpowrotnie utracone.

Jestem "mega" podekscytowana, że tak łatwo dziś o porozumienie. Wystarczy mieć w zanadrzu kilka podstawowych słów: mega, masakra, ewentualnie stara, poczciwa k***a, by móc "ogarnąć" całe bogactwo świata.

Etykieta szaleńca mi służy. Nie kryję się z nią ani z niej nie tłumaczę. Każdy z gatunku homo sapiens to zrozumie, reszta nie jest godna podawania wyjaśnień.

Jakże zatrważająco bolesne to połączenie: barokowe wnętrze, puchnące słowa i pióro nielot.

Po cichu jestem dumna ze swego szaleństwa,
gdyż ujawnianie swego ukontentowania byłoby wyrzucaniem pereł przed wieprze.