Dzienniki

Jestem kobietą w pewnym wieku. Pewnym tego co minęło, bez zbędnych oczekiwań. Przeszłam na wyższy stopień wtajemniczenia. Czas tak szybko płynie, że zarządziłam "spowolnienie gospodarcze". Nawet zepsuty zegar dwa razy na dobę wskazuje dobrą godzinę. Poruszam się własnym tempem, chociaż świat mnie pogania. Teraz widzę więcej zatrzymując chwilę. Gdy na dworze ciemno, szaro i ponuro zatrzymuje czas do "wyjaśnienia"...

Obudziłam się...wstałam jak nowy dzień. Nowy bez śniegu, pochmurny. Obudziłam się jak jesienna przyroda. Opadły ręce, włosy jakby przerzedzone, szumię coś pod nosem, szeleszczę papciami szuru...szuru...człap...człap. Podchodzę do lustra jak do życia i powtarzam (jak to leciało????...już sobie przypomniałam)- "JESTEŚ PIĘKNA";)))

Siódma trzydzieści, to jeszcze noc, ale widać za górami początki tej łuny wiadomej cudownej i radosnej. Tam niebo rozjaśnia się powolutku nad szczytami tą łososiowo - pomarańczową. Jest albo czuć zimno przez silny wiatr halny, który przenika ubranie i doskwiera ciepłej jeszcze od herbaty skórze.Herbaty, która przez krew wdarła się nawet do porów i gdyby jej pozwolić, krzyknęła by do halnego - rozkazuje ci, ucisz się. Przysiądź na świerku i patrz tam w góry, jak rodzi się cudny słoneczny dzień.I rzeczywiście [...]

Stoimy My i "100" innych osób. Zaczyna się czas stania za towarami, które trafią na stół, pod choinkę do garnka...do gardeł. Czujemy przy tym presję i przekonanie, że My tylko tu przez przypadek, a Oni to Ci co robią ten tłok. Jestem jednym z baranów, a raczej w wypadku zbliżonych się świąt osiołkiem, który pędzi z tłumem udając "świętą krowę". Chciałabym być puszkiem...okruszkiem...kłębuszkiem...leniuszkiem, a jestem zwykłym "TŁUMokiem"...ot co;)

Zapadam się w sobie jak deszcz jesienny. Zapadam wraz z decyzjami. Zapadam w sen. Zapadam na ...melancholię. Za, a nawet przeciw...padaniu jestem...Mówię "pa"...a na dnie...zapadnie...
Więcej jest we mnie "środka" niż "zewnętrzności"...

Są w życiu takie sytuacje kiedy nagle ktoś staje przed tobą, patrzysz na niego i widzisz zupełnie innego człowieka niż ten, którego znałaś do tej pory. Czasem, wyłania się obraz kogoś doskonałego, kogoś, kogo wydaje ci się, że nie doceniałaś. I to jest piękna sytuacja, której doświadczenie jest jak wygrana na loterii.

Ale bywają też tacy ludzie, których "doskonałość" pryska jak bańka mydlana. Robią coś takiego, że już jesteś pewna, że wszystko wcześniej, to było jedno wielkie kłamstwo. Bujda na resorach. A ty dałaś się nabrać jak naiwne dziecko.

Tchórzom należy współczuć.

Trudny dzisiaj dzień do pisania. Kwintesencja poniedziałku i jesieni, zatem ciężko pozbierać myśli, w ogóle myśleć sensownie, po kolei i zwierać myśli słowa, a potem w zdania. Trzeba by było parę limeryków wymyślić, żeby się rozruszać, rozweselić, rozsierdzić w ironii i wolności. Al nic. Takowoż lecieliśmy niedawno do Irlandii i na tych lotniskach po przejściu kontroli osobistej są sklepy. Drożyzna tam panuje łokrutnista, to jedynie wodę mineralną tam kupujemy, bo w samolocie jest jeszcze przełokrutniściej aż [...]

Dodałem do strony nowy rodzaj tekstu: życzenia. Wiem, że kilka razy do roku dodajemy tutaj życzenia oznaczając je jako myśli. Od dziś można wybrać odpowiedni typ tekstu. Dzięki temu może ktoś skorzysta z naszych życzeń i sprawi komuś przyjemność 😊

Ponadto zaczął się grudzień, chociaż niedawno jeszcze był listopad. Pamiętam, jakby to było wczoraj... ❄️

Skoro mamy nowy miesiąc, rozpocznijmy więc nowy konkurs na życzenia świąteczne. Szczegóły tradycyjnie na stronie z konkursami: https://www.cytaty.info/konkursy.htm

Porozważajmy. Na drodze cesarskiej prowadzącej od Żywca do Zliny na Słowacji, gdzieś na wysokości strefy ekonomicznej w Wieprzu, pod wiaduktem drogi S1, każdego dnia, chyba w każdej chwili stoją jeden do trzech tirów. Smutek ogarnia przejeżdżających obok do pracy lub na zakupy ludzi, zwłaszcza gdy temperatura powietrza wynosi - 20 stopni Celsjusza. Wiem. Niektórym kierowcom tych ciężarówek takie życie pasuje. Jechać w Europę na tydzień lub dwa i nie brać odpowiedzialności za małżeństwo, za rodzinę, za to co się [...]

Mojej znajomej osiemdziesięcioletni ojciec zasłabł i przewrócił się. I tu okazuje się, że lekarze rodzinni są często jasnowidzami, bo podobnych przypadków słyszałem wiele. Orzekł ten lekarz, że tato znajomej ma zaburzenia błędnika, a ona niestety uwierzyła mu na słowo, nie na wynik badania tomografu lub rezonansu. Zamiast więc docisnąć lekarza rodzinnego o skierowanie lub raczej wziąć samemu ojca i prywatnie zrobić jak najszybciej badanie, to zdaje się ojciec dla bezpieczeństwa leży w łóżku. Nie pojmuje takiego [...]

Wpadłam na szybę była wstawiona, poprosiłam ją o szkło, ale stwierdziła, że trzyma je na wielkie otwarcie. Poszłam zaglądać w inne okna, bo w pierwszym za karę powieszono zazdrostki...

Męczy mnie, że automatycznie moje myśli dążą do pozytywnej stymulacji umysłu. Pozytywnej, może to i dobre, ale sztuczne. Kiedyś byłem naturalnie smutny i było mi z tym komfortowo. Teraz wystarczy chwila nieuwagi, bym, chyba na tle nerwicowym, poszukiwał pozytywnej stymulacji, sztucznej ekscytacji, nieważne jak banalnej, prozaicznej, błahej radostki, która w gruncie rzeczy wcale mnie nie rusza. I wiem, że tracę sporo siły na taką stymulację. Nie wiem tylko, po co to robię. Może w głębokiej obawie, że ta stymulacja jakoś trzyma mnie w kupie, a gdy pozwolę jej odejść, cały się rozpadnę.

Minęło już tyle lat, że powinnam się pogodzić z twoim milczeniem. Ale kiedy dziś, po ośmiu miesiącach nie myślenia o tobie, chciałam poczytać twoje słowa... Okazało się, że nasze blogi przestały istnieć.

Zostaliśmy zapomniani.

Wszystko przepadło.

Pamiętam tylko urywki. Myśli, w pośpiechu zapisane. Rozmazane kształty, rysy, kontury. Nic szczególnego. Myślałam, że już to przerobiłam. Tak jak nudną lekturę w szkole. Ale dziś czuję, jakby wyrwano mi serce. I ciebie.

Nie pozostało nic, co mogłoby cię w takich dniach jak dziś ożywić.

Czasem męczy mnie ta uporczywa cisza po drugiej stronie. Ale żyję, tak jakby ten rozdział nigdy nie był napisany. Jak gdyby to były nic nie znaczące godziny spędzone na zwykłym patrzeniu się w monitor.

Stałam się kobietą na piękne migawki i nocne rozmowy. Nie na codzienność.

Satelity zasłaniają gwiazdy.

Hej!

Jeśli tylko nie opuszcza Was wena o tej porze roku, zapraszam do wzięcia udziału w konkursie na wiersz nawiązujący do jesieni: https://www.cytaty.info/konkursy.htm

🍁