Wybaczcie, ale musiałam usunąć poprzedni post. Nikt mnie do tego nie zmusił czy przekonał, sama podjęłam tę decyzję. Stwierdziłam, że moje cofanie się pamięcią i emocjami do przeszłości jest totalnie bez sensu, a notkę napisałam pod wpływem bardzo krótkiego impulsu. Zrozumiałam też, że moja notatka może urazić pewne osoby.

Powinnam bardziej doceniać to, co mam! Mówi się, że wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Albo: cudze chwalicie, swego nie znacie. Najwyraźniej jest mi tak dobrze, że szukam dziury w całym. [...]

Jestem przekonana, że nasze małżeństwo trwa w najlepsze dlatego, że mój mąż i ja jesteśmy nie tylko zgranymi kochankami, ale i serdecznymi przyjaciółmi. Mam pewność, że przyjaźń powinna stanowić podstawę udanego, solidnego związku i małżeństwa. Radek i ja nie mamy przed sobą żadnych tajemnic i niedomówień. Jesteśmy wobec siebie szczerzy i lojalni. Wierzę, że Radek mnie nie zdradza. Ja również mu ufam. Wiem, że mogę polegać na nim jak na Zawiszy. Wiem, po prostu wiem, że Radek mnie nie okłamuje, że jest [...]

...czyli o rozpoznawaniu i posłuszeństwie (woli Bożej)

"Nie jest konieczne, aby rozumni ludzie zważali na wiele pouczeń, lecz tylko na te pożyteczne: prowadzi ich wola Boża. W taki bowiem sposób ludzie kroczą na powrót ku życiu i wiecznej światłości" (Pseudo-Antoni Wielki)

"... Nie wszystkie bowiem wskazówki innych ludzi, ich rady czy zalecenia są właściwe i potrzebne. Aby to rozróżnić potrzeba posiadać dar rozeznawania rzeczy. Osoba rozumna taki posiada. Dlatego Pseudo-Antoni mówi, że prowadzi ją wola Boża.

Osoba [...]

... między pychą a pokorą. Praktyka walki ze skrajnościami. Dojrzałość umiarkowania - cnota roztropności.

"...Co oznacza, że ktoś jest człowiekiem rozumnym? Potocznie rozumie się go jako człowieka inteligentnego, mądrego, który umie podejmować dobre decyzje; który ma dużą wiedzę czy doświadczenie. Mówi się też o takiej osobie, że ma zdrowy rozsądek, jest rzeczowa, roztropna, myśląca, rozważna. Zresztą Pseudo-Antoni wspomina o tym, że są ludzie, którzy „wyuczyli się rozpraw i ksiąg dawnych mędrców”. [...]

"...Nie będę zwracał oczu
ku sprawie niegodziwej;
w nienawiści mam przestępstwa:
nie przylgną one do mnie.
Serce przewrotne będzie ode mnie z daleka;
tego, co jest złe, nawet znać nie chcę..."
("Wzorowy władca" z Psalmu 101)

"...Bóg, który jest prawdą i miłością, szuka w raju Adama: Gdzie jesteś? (Rdz 3,9). Adam jednak nie odpowiada wprost: „Oto jestem tutaj”. Nie ma w nim prostoty takiej jak przed grzechem, gdy razem z Bogiem przechadzał się po raju. Ukąszony przez zło i kłamstwo, zamiast udzielić prostej [...]

"...abba Lot odwiedza abbę Józefa i pyta: „Abba, żyję według małej reguły, trochę poszczę, trochę się modlę i medytuję, żyję w milczeniu i staram się utrzymać moje myśli w czystości, wszystko to w miarę moich możliwości. Co jeszcze powinienem robić?”. Starzec wstał i wyciągnął ręce w kierunku nieba, a jego palce stały się jak dziesięć płonących pochodni. I rzekł: „Jeśli chcesz, cały możesz stać się płomieniem”. (Z apoftegmatów Ojców Pustyni)

"Jak łatwo zdobyć mądrość, a jak niewielu do [...]

wiosenny deszcz tłukł miarowo o metalową blachę samochodowego dachu. stanęliśmy gdzieś w szczerym polu. w oddali wiatr wyginał zielone ręce drzew, porywając je, bez kurtuazyjnego zapytania, do tańca.
miarowe krople deszczu. wymieszane z sobą nerwowe, płytkie oddechy. ty i ja. odłożone na siedzeniach dłonie. zimne i puste.
w ciszy i papierosowym dymie zawisły niewypowiedziane słowa. jak ciężkie chmury, pełne niemocy, bezradności i niezrozumienia.
- nie chciałam, żeby tak to się kończyło - wyszeptałam.
- wiem - [...]

Czas Ducha Świętego. Ten czas powinien być zawsze w nas, ale teraz powinien on się gnieździć w naszym umyśle szczególnie i powodować refleksje.

Wczoraj około dziewiętnastej trzydzieści zasiedliśmy na północnym balkonie do wieczornej herbaty, ciastka i lampki koniaku z okazji kolejnej miesięcznicy naszej wspólnej drogi. Spojrzałem na wschód, a tam ponad dachami, ponad sadami, ponad doliną Soły, potem kolejnymi dachami, kolejnymi sadami i kolejnymi polami, czyli kilka kilometrów od nas, na cudnie zielonym zboczu jednej z [...]

Wiosna rozkwita bardzo powoli. Nie można powiedzieć, że wybujała nagle w obfitość zieleni i kolorów. Szczególnie dotkliwie odczuwa się to w maju, choć może nie przez brak zieleni i barw, ale przez brak słońca, a przez to brak światła. Kiedy zaś nie ma światła, to wiadomo, że błękit nieba przykryty jest szarością chmur, a z tych są deszcze. Majowe deszcze są romantyczne, ale w temperaturze około dwudziestu stopni i od czasu do czasu. Tymczasem temperatura oscyluje wokół piętnastu stopni w dzień i siedmiu w nocy, co [...]

Przyszłam na świat 40 minut po północy. Wtedy też była niedziela. Też była majowa noc. Słodki zapach bzu i konwalii. Ciepły wiatr i rozrzucone dłonią księżyca konstelacje migocących gwiazd na niebie... I ja. Ruszająca w najtrudniejszą, ale zarazem najpiękniejszą, z możliwych podróży: życie.

W moim magicznym ogrodzie znowu zaświeciło słoneczko... Póki co, bardzo delikatnie takie tyci tyci, ale zawsze to już coś... Czy to jest zaczątkiem dobrego dnia, dobrej aury? Nie wiem, ale cieszę się i przyjmuję do serca ten dobry znak...
Pogoda ma to do siebie, że jest zmienna, nieprzewidywalna i może nawet to jest dobre a na pewno pożyteczne... bo nic definitywnie nie zamyka i niczego nie kończy... Deszcz jest po to, by kiedyś wyszło słońce a słońce by kiedyś życiodajną wodę przyniósł deszcz... Ale jedno bez [...]

...o znakach które nam (nie) towarzyszą (Szymon Hiżycki OSB)

"Nakaz Pana Jezusa, aby iść na cały świat i głosić Ewangelię, znamy od dziecka. Rozumiemy go i nie budzi w nas oporów. Gorzej z tymi znakami, które mają towarzyszyć głoszącym Dobrą Nowinę: wyrzucanie złych duchów, mówienie nowymi językami, branie węży do rąk, picie trucizn i uzdrawianie chorych – czy to jest coś dla zwykłych śmiertelników? Pewna osoba powiedziała mi kiedyś, że przypomina to raczej kuglarskie sztuczki na jarmarku pt. „Patrzcie, [...]