Wita mnie rzeka mgły
podajemy sobie ręce
potrząsamy nimi
spada z nas trochę pamięci
trochę chwil
trochę życia
na końcu mgły jest ogon
który trzyma ją w równowadze
by na ziemi była harmonia
i porządek
uderza mnie nim w bark
mówi, że dużo minęło czasu od naszego spotkania
rozmawiamy
o niebie
o rzeczach, które były
lecz zniknęły

Według urzędników WHO, epidemia ospy małp rozprzestrzenia się głównie poprzez seks.

13.05.2022r.(piontek)
Rzycie nasze toczy się spokojnie, choć popszez intensywnom prace w zakładzie pracy i w domu oraz ogrodzie. Roboty jest full, ale nie jest ona total w naszym pielgrzymowaniu do dni odpoczynku oraz dni nieco z innej beczki życia, czyli czasowi, który oddajemy rodzinie. Czasem czas jest taki tesz, rze ktoś pszyjdzie i coś chce, to wtedy, to temu komuś załatwiamy. Zalatfiamy, bo morzemy i kcemy załatwić, bo tak powinno być, choć między nami Katolikami, choć mięndzy nami parafianami, miendzy nami somsiadami, [...]

Stała na stacji gdzieś w środkowej Polsce
Jej ciało odziane w suknie w zające
Miała na głowie piękny berecik
Na ramionach spoczywał żółty żakiecik
W rękach trzymała bukiet nadziei
Lecz gdy nadjechał pociąg z zieleni
Bukiet rozwiany pędem pociągu
Zabite nadzieje i marzenia… oddala bogu
Wsiadła do niego pusta jak zwykła mangusta…

Jak budować państwowość Polski? Jak budować suwerenność Polaków. Jak wychować normalnymi ludzi, kiedy my żyjemy w czasach, w których nauczycielka w wieku Chrystusowym, nie przyjmuje do głowy, że kobieta ubiera się dla dekoltu?
Bo przecież większości starych kawalerów zawartość dekoltu na własność wyłączną się marzy, a tymczasem taka postawa sprawia, że jednak taka rzeczywistość im się jenak nie przydarzy. Dobrze, że chociaż na ulice nie bieży i nie deformuje młodości na starość krzycząc - konstytucja i [...]

1. Portfel, skrzypce, koc, łańcuszek, łyżka spojrzała w antyczne lustro.
2. Toalecie potrzeb wciąż jesteś uosobieniem piękna.
3. Siebie szukali, choć na jednym skrzyżowaniu mieszkali.
4. Nieważne co na głowie nosisz, dalej będziesz fatum spojrzenia majestatu.
5. Powiedział mi głęboko o pyle ostatnią prawdę naszego czasu.
6. Wiekowy lutnik czuł się instrumentem klasycznym w dłoniach nuty prawdy.
7. Dominie ognia, wypala się świadomość.
8. Brak rozumu za sterami satysfakcji.
9. Uciekająca empatia przed płomieniami emocji ku stagnacji rozumu.
10. Czas X dokonał najlepszego wyboru w małym poczuciu wolności.
11. Dlaczego byś umarł — dla lepszego życia.
12. Zasnąć w cieniu wyznania — kredo.

Chcę oddychać ranami. Żaden sposób oddychania nie jest mi bardziej bliski.

Zmartwychwstałbym, żeby popatrzeć, jak wschodzisz nad moim grobem, ale dla Ciebie już przestałem istnieć.

Dzisiaj powinni pozbierać balast. Dziwne rzeczy dzieją się ze śmieciami. Tak wykoncypoeałem z wczorajszej rozmowy z jednym z mieszkańców naszego sołectwa, a zarazem parafianinem tutejszej parafii rzymsko-katolickiej. Nie zabierają wszystkich śmieci. Nie, bo nie! Trzeba będzie zgłosić do gminy ten niestety fakt. Gdy wystawi się dwa kontenery, to zabierają tylko jeden. Co mają zrobić ze śmieciami ludzie? Palą nimi w piecu. Wywożą do lasu lub wrzucają do Soły, czy potoków górskich. Trudne to wszystko do pojęcia, ale tak [...]

1. Bezużyteczność ma zaletę braku wykorzystania.
2. Myśli niczym zmysły wyczuwają najdrobniejszy gest, ruch, dźwięk.
3. Mów dziś słowem jutra.
4. Racja zła po stronie dobra.
5. Piękny kwiat traci urok w oczach bestii.
6. Ufam prawdzie, będąc w roli pacjenta wyszczekanej sfory udzielającej kotu rady na temat mruczenia.
7. Na końcu świata powiedzą ci, po czym stąpasz.
8. Bywam karłem fantazjującym o szczytowaniu.
9. Czas utkany jest silną nicią miłości.
10. Doskonały podziw przed podium światła idei.
11. Milczy — drżąc, gdy obraz żyje... Niedobrze, źle, jeszcze gorzej więc czym jest dzisiaj — malarz słów.
12. Mocą myśli tańczył z piórkiem na wietrze, jakby był drobiną materii w mechanizmie wszech działania.
13. Przetrwanie napędza fale myśli. Spaja nas odwieczna fala, ta chwila płynie dalej...
14. Głodujmy, skoro w chlebie świeżości się doszukujemy.
15. Wolę czuć, że miłość jest blisko niż myślą sięgać najdalej.

Wiosenny dzień, w którym ponownie ma zacząć się zima. Na razie jest siermiężnie walczącym o swoją ciągłość, ubogim w krople deszczem. Mgłą rozpraszającą Beskid Żywiecki w domniemanie piękna, które jest, wszyscy wiemy, że jest, jak ta ziemia obiecana wieczności, w obcowaniu z obliczem Najwyższego. Świadczyć ma o tym słońce, które jasnością siwość przedpołudnia rozrywa i w radość w człowieku formuje. Ale ten dzień nocą skończy się. Jak ten tydzień skończy śnieg, co deszczem, który jak motyl [...]

Ponoć źle piszę o Polakach. Uważam, że piszę obiektywnie, czyli jak ja nas widzę. Gdybym miał napisać o Polaku Mirosław Kurowski, to napisałbym, że umie dać serce na dłoni, często reaguje emocjonalnie i używa do tego daru pisania jako młota, miecza, kwiatu, piękna, złotej myśli. Jest zgorzkniały, a do zgorzknienia dodaje ironie, sarkazm, kpinę i gniew oraz czarny drwalowski i szewski humor. Na pewno nie przemilczy polskiego ludzkiego zła, którego więcej niż Bałtyk. Czasem stać nas Polaków, w tym mnie do porywów [...]

Księżyc, wypatruję Cię wieczorem przez okulary okien, a skoro nie przychodzisz, to zasypiam z myślą o Tobie. Wszystko płynie, ale zdarza mi się mieć i suche łzy, i suche sny. Budzi mnie wtedy ogromne pragnienie - pragnienie Twoich ust i Twoich słów, pragnienie Twoich włosów kręcących się po moim torsie, pragnienie Twoich dłoni chodzących na palcach po moich liniach papilarnych, pragnienie Twojej wysokiej inteligencji, Księżyc!
Mam ochotę zdjąć z ramienia moją duszę udręczoną i zrobić jej dobrze.

Warto wyruszyć w drogę nocą dla słodkomdlącej woni padliny uderzającej do głowy, dla gorącej wilgoci buchającej z lasu pod nogi, dla znienacka trzasków, pisków, szmerów przedzierających się przez ciemność.
Strach podnieca.
Pamiętam, Echo, jak trzęsieniem swojego ciała wprowadzałeś moje ciało w drżenie, jak za twoją sprawą wibrowałem... Ach, dlaczego żem cię tak pochopnie zgładził, miast noc w noc rozkoszować się tobą, pastwić się nad tobą, kochać cię i gwałcić!?
Tej nocy od tyłu cię zajdę, tej nocy za promienie szarpnę, tej nocy spenetruję twoją ciemną stronę, a ty ani drgniesz, twarzą do ziemi zwrócona.
Tej nocy wbiję ci nóż w plecy, Księżyc, ale tylko na pół gwizdka.

Księżyc, muszę Cię pochwalić! Operujesz słowami tak, żeby nie zranić. Wytłumacz mi tylko, dlaczego mam serce na dłoni, a duszę na ramieniu?