Twórca nie jest bytem, który istnieje. Twórca nawet nie jest. Może to mocne słowo, ale artysta tak na prawdę nie ukazuje świata, a to znaczy, że w tym świecie nigdy nie jest obecny. Gdzie natomiast się uwydatnia twórca, to w systemie kategoryzowania, oceny, poddawania analizie, subiektywnej, obiektywnej, kwestia podejścia, jakkolwiek; twórca nie ukazuje świata, takim, jaki jest, bo świat taki nie istnieje. Nie istnieje jeden, ogólny świat, w którym żyją ludzie. Świat jest podzielony na ludzi. Dlatego jest wielowymiarowy - [...]

...czyli o nieprzemijającej wartości.

A co do każdej z ogarniających cię namiętności, to pamiętaj, że ludzie, którzy są rozsądni oraz pragną trzymać się należycie i bezpiecznie własnych rzeczy, nie uznają za przyjemność posiadanie przemijających dóbr, lecz słuszne i prawdziwe przekonania. To właśnie one sprawiają, że są szczęśliwi. Albowiem silniejsi mogą zagarnąć i unieść ze sobą bogactwa, podczas gdy cnota duszy – jako jedyne, co mamy – jest zarówno nienaruszalna, jak i wolna od przemocy, a także [...]

W trzecim tygodniu, do naszej skromnej ekipy dołączyła biologiczna córka szefowej, a niebiologiczna córka doktora – Daria. Ładna kobieta przed trzydziestką, o złocistych, długich włosach i kasztanowych oczach. Nie widzieliśmy się ponad dwadzieścia lat. Pamiętałem ją jako małą dziewczynkę, jeszcze z czasów gdy Matka zabierała całą rodzinę na odwiedzinki do koleżanek z pracy. Daria na stałe przebywała w Grecji, jednak w Polsce zatrzymał ją „Lokdałn”. Razem z Renatą, czyli szefową, ciężko przeszły Covid-a. [...]

Trafiłem tam w czasie kryzysu, dokładnie pierwszego lub drugiego stycznia 2021 roku. Mama – pielęgniarka, mówiła „Maksiu ratuj!”. Zima, aczkolwiek spóźniona, była pełna śniegu i mroźna. Cała okolica przeszła rewolucję światłowodową bodaj dwa miesiące wcześniej. Niestety, jak przystało na wczesną fazę wdrożenia wielkiego projektu, coś nawaliło – zabrakło Internetu na bodaj dwa dni. Praca w klinice stanęła więc na dobre. Służba ochrony zdrowia zdążyła zadomowić się w epoce cyfryzacji. Zdawałoby się [...]

Co innym wisi, niech mi nie podwiewa.

Rozdział 29, strona 9, wers 17.

"Does imagination hinder the ability of being present?"
"To be present and aware of the way things are; to explore new ideas openly."
"Using objects as an anchor to the present moment is an interesting way to stay mindful."
"Only when the mind sees for itself, can it uproot and relinquish attachment."
"Not really. Imagination is just a reflection of myself. I can't help it."
"Recognizing and harnessing existing excellence is as worthy as creating new forms of it. : )"
"Try your best to fix it. and, failing that, forgive yourself."
"You have to [...]

Zapomniałam jak pisać...
Jak nazwać (nie)nazwane
Zabrakło Ciebie w tym wszystkim
Zabrakło Ciebie Kochanie
...
Teraz leczę serce i duszę
Pomimo tego, że cierpię
Cierpię okropne katusze
A za oknem księżyc....
...
Księżyc - On świeci radośnie [...]

Boże, piszę te rzeczy i przeglądam fejsa, połowa 50+ użytkowników wrzuca te śmieszne zdjęcia z tekstami typu: "Niech ci spokój sprzyja, a radość zagląda do ogródka" i boję się, że mnie to za jakiś czas czeka, że przeczytam za mało, mózg mi zdziadzieje i zacznę spamować te infantylne stwierdzenia, więc szukam głębszego sensu istnienia, jakiejś molekularnej reguły istnienia, doznania, które wykracza poza ciało, dotyka najgłębszej ze strun i rozbrzmiewa jednostajnie; a potem tym bardziej się lękam, ze tak na prawdę sensem życia są te infantylne pierdółki i nie ma żadnego, zjawiskowego sensu, żadnej, złożonej teorii życia, żadnej, życiowej prawdy za wyjątkiem banalnych stwierdzeń, a wszystko, bardziej złożone, jest tylko czczym życzeniem intelektu i jego kłamstwem, bo gdyby prawdy były tak proste, intelekt przestałby być przydatny w poszukiwaniu objawienia.

Upadnę, nie wstanę, nie będę się szarpać z niemożliwym... ale nie będę też leżeć z nosem w ziemi, lecz z podniesioną głową. Oto zwycięstwo moje!

Wydaje się, że pewność siebie, samoświadomość wolne są od zwracania uwagi na obce zdanie, tym bardziej krytyczne lub posiadające w sobie zalążek emocjonalnej krzywdy, która, w obliczu wyraźnej wątpliwości względem własnej tożsamości, potrafi być bolesnym powodem do kompleksów lub ich podtrzymania.

Tak wydaje się względem zewnętrznego świata, w którym poglądy, opinie, oceny i gusta są czymś codziennym, naturalnym i świadczą o różnorodności. Jednak gdyby zwrócić swe rozmyślanie ku wnętrzu, a precyzyjnie [...]

Ach, nie ma to jak porządnie się wyspać! Poszłam spać około dwudziestej trzeciej, obudziłam się parę minut temu, czyli około ósmej trzydzieści. Pamiętam, że do niedawna zrywałam się z łóżka przed siódmą. Z czasem stwierdziłam jednak, że nie ma to żadnego sensu, bo czasu i tak mam w bród. Jeszcze do niedawna wyznawałam zasadę, że wyśpię się po śmierci; zmieniłam jednak zdanie. Ze wszystkim zdążę. Mam czas na wszystko, absolutnie nie muszę się śpieszyć. Gdybym nie płaciła tak wysokiej ceny, mogłabym [...]

Hm… Czasem brakuje mi ludzi. Tak, piszę to ja, zagorzała samotniczka i rodowita pustelniczka! Wydaje mi się, że człowiek to jednak zwierzę stadne i czasami czuje potrzebę, aby zanurzyć się w tłumie. Również taki autsajder jak ja. Z drugiej strony… czy faktycznie chciałabym z kimś się spotkać? Znam z autopsji, że umawiam się na spotkania, a później na nie nie przychodzę. Wiem, że to bardzo nieładnie… Cóż, najwidoczniej jestem tchórzem. Poddaję się w ostatniej chwili, gdy istnieje ryzyko, że ktoś zaprosi mnie [...]

Wybaczcie, ale musiałam usunąć poprzedni post. Nikt mnie do tego nie zmusił czy przekonał, sama podjęłam tę decyzję. Stwierdziłam, że moje cofanie się pamięcią i emocjami do przeszłości jest totalnie bez sensu, a notkę napisałam pod wpływem bardzo krótkiego impulsu. Zrozumiałam też, że moja notatka może urazić pewne osoby.

Powinnam bardziej doceniać to, co mam! Mówi się, że wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Albo: cudze chwalicie, swego nie znacie. Najwyraźniej jest mi tak dobrze, że szukam dziury w całym. [...]