Dzienniki

Heja tak na wstępie małe wyjaśnienie, wiele osób po ostatnim wpisie z serii „kartka z pamiętnika” pytało co z moimi dziećmi i czy wróciły. Otóż tak, około godziny 23 przyprowadził je jeden z ich ojców, nie zauważyłam, że ciągle czekały, ale na innej ławce. Spokojnie, odkaziłam je potem w wannie spirytusu (oczywiście rozcieńczonego z wodą, spadł tak gdzieś do 70%)

Dzisiaj wstałam o 5 żeby obudzić dzieci. Przydzieliłam im kilka zadań (zakupy, generalne sprzątanie, obiad, deser, pranie itp, nawet na [...]

Jak wygląda życie w czasie zarazy? Spokojnie. Dwa razy poszedłem na zakupy. Wzięłaś urlop i będziemy sobie w domu. Powinno być dobrze o ile nie zainfekowaliśmy się wcześniej - ja w autobusie na przykład, a Ty w pracy. Twojej pracy o dziwo jeszcze nie zamknęli. Ja uważam, że to skrajna nieodpowiedzialność pracodawcy. Moim zdaniem kompletny brak szacunku dla życia ludzkiego. Brak człowieczeństwa. Dobrze, że Ty jesteś rozsądna. Uczciwe podejście do pracy rozróżniasz od chorej ambicji. Zresztą u niektórych pracodawców [...]

14.03.2020
I jeszcze tylko obiecaj mi, że
Kiedy mówisz - jest w słowach prawda.
Kiedy wysyłasz myśli - są wypełnione miłością.
Bo Prawda i Miłość to jedno dla mnie - więc tylko o to proszę.
Dziękuję za drżenie serca i ciepło.

Poranki wreszcie są jasne. Nawet wtedy kiedy niebo przysłonione jest chmurami z których pada deszcz. Nad górami na wschodzie unosiła się biała łuna od wschodzącego słońca próbującego przebić się swoimi promieniami przez zwaliste deszczowe chmury. Dzisiaj słońce jednak nie miało szans przebić się. Tam na wschodzie wciąż są jasne miejsca w chmurach - znak, że za nimi jest ognista kula i wędruje po nieboskłonie. Deszcz jest spokojny i ciepły. Nie ma wiatru. Oczywiście jeszcze jest tak, że nie otworzymy wybudzając [...]

13.03.2020
I nowy dzień.
Słońce za chmurami.
W myślach Ty.
Szpital - wczoraj bez maski.
Dziś
Maski w szpitalu.
Jak bardzo różnią się te dni.
Doba jedna wystarczyła.
Jedna doba tyle zmieniła.
I we mnie zachodzą zmiany.
Ty ze swoimi ciepłymi myślami.
W głębokości Twoich myśli rozpływam się.
A może - topię się?
Jeśli tak jest.
To znaczy, że topić się chcę.

Niedokończona myśl, wiatrem potargana.
Strzępki marzeń jak motyle na łące.
Wiosna i miłe chwile przede mną.
Przed nami.

Jednym z najprzyjemniejszych momentów w tych naszych spacerach o zachodzie słońca, aż do zmierzchu, a czasem już pełni ciemności jest ten kiedy schodzimy do doliny Białego Potoku i nagle - jak na komendę - zaczynają śpiewać wszyscy panowie kosy. Jest już prawie ciemność, a oni są wtedy tak bardzo nastrojeni i wydają z siebie najpiękniejsze melodie. Tak jakby cały dzień koncentrowali się na kumulowaniu ich w sobie, zapamiętywaniu i o zmierzchu wydają je ze swoich aparatów głosowych. Melodie są wyśpiewane perfekcyjnie, [...]

12.03.2020
Jestem w szpitalu, dzisiaj jest czwartek.
Każdą osobę badają przed wejściem.
Wczoraj tego nie było.
Szkoły zamknięte
Wirus szaleje.

A JA?
Ja, taka cicha patrzę jak deszcz dobija się do okien - Ma swoje problemy.
I ja je posiadam też.
I jakoś tak...lżej mi jest.
Mam swoje myśli, których jeszcze nie gubię. Deszcz czasami je moczy... ale przyjaciel wiatr biegnie mi z pomocą i suszy je.
Ja z radością wysyłam je...ciepłe do Ciebie.

...
Myślę, że kocham deszcz i Ciebie też.

Lubię jak moje myśli wędrują...
... niesame.

11.03.2020

W niezmąconej ciszy.
Kiedy w sen próbuję się zanurzyć.
A problemem był ten dzień.
Diamentowe myśli otulają mnie.
O Tobie marzę na jawie...prawie śnię.
Srebrnooki księżyc uśmiecha się.
Teraz kiedy wiem, że i Ty położyć się chcesz.
Sen spokojny przyjść musi.
...
Jutro nowy dzień.
Ciekawe co mnie czeka.
Ciekawe co Cię czeka ?

22:09

Powoli, ale zdecydowanie idziemy na wzniesienie, które ostatecznie ma 455 metrów wysokości. Teraz przysłania ono szczyty Beskidu Śląskiego. Łuna wywołana zachodzącym słońcem staje się coraz obszerniejsza, coraz jaśniejsza i jeszcze bardziej intensywnieją kolory. Teraz obejmuje już południe widnokręgu. Nad samą ziemią jest biała jak surówka powstała w wyniku wytopu metalu w hucie. Nieco wyżej staje się żółta,ale w tą klasyczną żółć miejscami wdziera się biel jądra. Potem ta żółta wstęga nagle staje się [...]

Człowiek stara się pisać rzeczy ładne, rzeczy oryginalne, wyszukane treści, przesycony intelektualnym słownictwem i głębokim przemyśleniem, złączone w tonie poetyki, z filozoficznym chłodem, na dnie którego płonie fanatyzm.

Ale gdy brakuje sił, człowiek zostaje sam ze sobą, dotkliwie uświadamia sobie, że potrzebuje wiary nawet w absurdalne marzenie, żeby odnajdować w sobie energię do działania.

Ale to oznacza, że jestem uzależniony od marzeń, emocji, uzależniony od pozytywnych emocji, którymi staram się nasycić takie a nie inne wyobrażenie. Wiem też, że potrzebuję wizji, poprzez które czuję się smutny, a nawet przerażony. Jakąkolwiek potrzebę emocjonalną załatwiam praktycznie za każdym razem wewnątrz siebie.

Dlatego niewiele doświadczam w rzeczywistym świecie. Może tylko rezultatów podjętych działań i konsekwencji ich braku.

Swiat ma teraz dwie epidemie. Jedna to coronavirus, zasiana biologicznie przez wladze (?), a druga to epidemia strachu, psychologiczna ludzka wojna.

Wczoraj tuż przed zachodem słońca wyszliśmy na spacer. Akurat kiedy znaleźliśmy się za zabudowaniami wsi na łące, to słońce zachodziło nad jedną z gór Beskidu Śląskiego. Było jasną, prawie białą ognistą kulą, z której zadawały się wyrywać do nas pomarańczowe wstęgi światła. Jasność wspinała się aż do ciemnej zdawało się deszczowej chmury, która unosiła się nad Beskidami i nad zachodzącym promieniście słońcem. Jasność słońca była tak silną, że obrzeże tej ogromnej chmury stawało się białym [...]

A dzis się wydarzyło wiele złego.
I wczoraj też.
I przedwczoraj.
I cały czas kocham,

ale mam dość tej miłości.
Chorej.
Zabójczej.
Bo zabija.
Niszczy od srodka.
[...]

Leżę na brzuchu, wpatrując się w bezkres nocy, której niebo jest przykryte bladymi chmurami, pozbawionymi jakiegokolwiek wyrazu.
Mogę zapomnieć o gwiazdach, które i tak ciężko dotrzeć w środku miasta. Spoglądając przez okno, często uśmiecham się do siebie z sarkastycznym i myślami: "W tych czasach naszymi gwiazdami są latarnie, niepozwalające docenić pięknej nocy, światła samochodów przejeżdżających co jakiś czas i okien sąsiadów, którzy wykorzystują moment na chwilę wytchnienia przed telewizorami."
To [...]