Dzienniki

Głośno bo do słuchu, a ja tak nie lubię, wolę cicho, ale do rozumu. Otwieram telewizor, na oścież by mieć okno na świat. A tam jak w patologicznej rodzinie, wrzaski, opluwanie...
Mówię stanowcze dość " skrytożerczym spokojo-żercom"...
Zamykam okno i otwieram się na ludzi, przecież to niemożliwe, aby w Nas "wszystko co dobre wymarło"...Nie chcę iść na "wschód", nie chcę tej propagandy...
Ja po prostu chcę, aby ludzie przestali krzyczeć i straszyć, a zaczęli słuchać i próbowali zrozumieć...

Dzisiaj o w pół do siódmej rano było znacznie mniej ciemno niż wczoraj na polu. Można właściwie powiedzieć, że rodził się dzień i to dzień słoneczny. Za Sołą, tam gdzie grzbiety Beskidu Żywieckiego panowała jasna łuna. Nieco na południowy-wschód od niej wędrował sobie po szarości nieboskłonu niewielki rogal księżyca. Od południa wiał lekki wiatr. Wiatr był lodowaty z racji, że Celsjusz był kilka kresek na minusie. Z ekspresówki dochodził miarowy pomruk nieustającego tasiemca samochodów jadących tu i [...]

Wzrost ciśnienia atmosferycznego powyżej 1045 hPa...
Ciekawe czy jak ktoś podwyższy mi ciśnienie czy to się sumuje?;) Taki dodatek do kawy zamiast cukru...
Mój WOŚP- zbieram się w sobie...
Składam się z okruszków, z których próbuje złożyć chleb.
Zakalec myśli...z zakalca wychodzą fajne kulki, można przytoczyć kilka...
Toczę dysputy z samą sobą, tylko tak trudno wyjść, gdy się jest u siebie i nic nie wychodzi...wyjść naprzeciw...

W pół do siódmej rano, to w dzisiejszy poniedziałek była totalna noc. Bardzo ciemno, wręcz czarno. Twarz smagana dodatkowo wiatrem przenoszącym baty lodowatej mżawki, która po kilku minutach zmieniła się w pluchę zawiesiny ze śniegu i deszczu. Psy jednak na wsi były czujne i obszczekiwały mimo to dziejące się wokół nich losy ludzkie. Taka noc jest taką próżnią, że dobrze było słychać ich szczekania i jeszcze jakiś samochód jadący główną ulicą pośrodku wsi. Ktoś jechał wypełnić sobą konieczność, aa [...]

Za ekranem laptopa zaczynają kwitnąć hiacynty i zarazem rozprzestrzenia się na pokój ich wspaniała woń. Obok nich po raz drugi na przestrzeni dwóch miesięcy rozpoczynają kwitnienie grudniki i na czerwono i biało-różowo. Nad nimi górują niczym ogromne palmy kwiatostany storczyków, a jeszcze wyżej jest wiązka jemioły. Warunki do pisania i w ogóle do życia są zatem cudne. Choć ta niedziela sama w sobie, jeśli chodzi o aurę na polu jest bardzo nieciekawa. Deszcz, śnieg albo śnieg z deszczem.Plus mgły i totalna [...]

Przez południowe okno wdziera się do pokoju zdecydowany snop światła. Wdziera się pomimo bardzo gęstej mgły. Słońce radzi sobie świetnie z zawiesistym mlecznym przeciwnikiem. Jego jasność zawiera w sobie ciepło, które topi szadź osiadłą na krzewach, drzewach, trawie i asfalcie. Tworzy się rosa, która perłami zwisa z gałęzi nim nie opadnie. Z każdą minutą jasność słońca staje się wyrazistszą i coraz widniej jest w pokoju. Duch człowieczy też ociepla się i wszystko zaczyna postrzegać w ciepłych barwach. Coś [...]

Ze Jurkim Gagarina mielimy weczoraj odlot.

Nastaje cisza, gdy złudnie myślisz, ze u Twoich stóp kładzie się świat.
Twa wyjątkowość nagle odbiera natchnienie i spłyca uczucia.
Jesteś Pania życia, czyimś sensem istnienia i Miłością.
Pozostawiając zgliszcza dumnie kroczysz przed siebie wciąż walcząc o porywy serca...

Przychodzi dzień gdy nie ma nic. Za oknem jest szaro a niedawna wyjątkowość dziwnie spowszedniała. Patrzysz na Miłość dozgonna, owoc uczucia, które kiedyś rozrywało serce. Wiesz, ze już tylko to jest najcenniejsze, a reszta to tylko fikcja...

Żuczek gnojarz potrafi zebrać odchody i toczyć...toczyć...toczyć...zgarniając wszystko po drodze...dobre, niedobre, byle się trzymało kupy. Taki chrząszcz jest w stanie stworzyć tak wielką kulę, że wielokrotnie przewyższa możliwości innych owadów. Lubi tarzać się w tym smrodku, gdyż to jego żywioł. Można by rzec, że codziennie świętuje "odchody dnia". Dla takiego stworzenia "życie jest gó..na warte"...

Kiedy byłam dzieckiem mieszkałam w starym poniemieckim domu, ja na parterze, a moja koleżanka na piętrze. Wychodziłyśmy się bawić, ja na dwór, ona na pole. Było to, to samo podwórko, a zabawa zazwyczaj przednia.
Teraz, gdy dorosłam, widzę że ludzie nadal wychodzą "na..." z tym, że przy tym "jedni" "czują się lepsi od drugich"...
Nie zapominajmy, że to, to samo podwórko na którym stoją nasze domy...