wróciłaś .

zjawiłaś się , w ostatniej chwili podałaś mi rękę , pozwoliłaś zaczerpnąć tchu wyławiając mnie z czerni . potrzebowałem Cie tak samo jak powietrza , na swój sposób jesteś moim powietrzem , karmisz moją duszę , urzekasz słowami , czarujesz spojrzeniem . tak , zaczynam żyć , powracam . czuję że odrodzenie otwiera przed nami nowe możliwości . nie , nie mamy czystej księgi życia, otwieramy nowy rozdział ucząc się na poprzednich błędach, które zamknięte przypominają o sobie jedynie wtedy gdy tego zechce. uczę się powoli egzystować , znów zapamiętuje Twój zapach , smakuje Cie z odpowiednim wyczuciem , powoli, spokojnie , czule . I tak naprawdę potrzebuję Cie w moim życiu .