Zauroczenie.

Zapewne większość z Was zna to uczucie. „Motylki” w brzuchu , uśmiech na twarzy , gdy tylko myśl o nim/niej pojawi się w głowie oraz to wielkie uczucie radości , gdy go/ją widzisz. Jakie to wszystko wydaje się nierealne…zwłaszcza , gdy jest to odwzajemnione.Później jest tak wspaniale: trzymacie się za ręce, całujecie przy wszystkich, spędzacie ze sobą wiele czasu. Po upływie jakiegoś czasu zdajesz sobie sprawę , że to nie to, że to tylko głupie zauroczenie. Przez to wszystko nie widziałaś, jaki on jest naprawdę. Zrywasz. Widzisz to chamstwo, tą bezczelność , to odgrywanie się wobec innych. Wobec Ciebie przecież był w porządku. Nadal jest. Może oprócz lekkiego poczucia , że Cię wykorzystuje. Wykorzystuje to , iż czujesz się winna , że zerwałaś, tak bardzo zraniłaś. Obraca wszystko tak, że Ty jesteś ta najgorsza, sumienie Cię dręczy.
Starasz się z Nim chociaż kolegować, przecież nadal go lubisz. On zaczyna traktować Cię jak zabawkę, nawet jeśli mówi , że tak nie jest.
Czujesz się jeszcze gorzej… Aż w koncu zaczyna do Ciebie docierać , że tak nie może być.

Spotykasz sie z przyjaciółką/przyjacielem i mówi Ci coś takiego…że nie da się inaczej, jak tylko chcieć zacząć na nowo.
Słowa otuchy tak bardzo pomogły. Próbujesz i udaje Ci się postawić pierwszy krok. On wpada w złość. Próbuje Ci wmówić, że traktujesz ludzi przedmiowo.Przeiceż tak się nie robi…że nagle wyrzuca się człowieka do kosza. (Choć tak na prawdę przestałaś ulegać jego „pięknym oczkom” i przestałaś pozwalać na to, by traktował Cię jak dziewczynę do całowania i przytulania)

W między czasie odnawia się kontakt z Twoim starym znajomym, zaczyna Ci się podobać…i znów jesteś zauroczona…
Ale teraz wiesz, że to jest co innego. Tego już znasz na tyle, że wiesz jakie ma zalety, jak i wady. Nie musisz się bać. Masz nadzieję , że coś z tego wyjdzie i czekasz.:)

A tamten…może się złościć , że nie ma się kim bawić. Niech się złości.