Wrzosy niepewne

26.09.2012
16:20

Wrzesień mija, drzewa powoli stają się ogołocone..
Nibym dorosła , duża jak brzoza..
Uśmiechem dziewczynki odrzeknę; '' Jeśli pytasz o życie'' , To nic mi o nim nie wiadomo ! Przyszłość jest ciemną , nieprzeniknioną , budzącą grozę kurtyną . Wierz mi ! Pytam ; Dokąd pójść ? Komu zaufać ? Jaka mam być ? Gdzie i jak istnieć ? Jak kochać ? Wszytkie te pytające ''konstans'' frazesy , puste na kształt próżni.
Spoglądam w głupawo przytępioną nicość, taką zamgloną i ironicznie śmieszną , która teraz mnie prowokuje ; '' No chodź , chodź, chodź '' , Tutaj się zapomnisz! Wystarczy kieliszek wina i zapach jaśminu , by zapomnieć o bólu . Proponujesz mi , kochana rzeczywistość ? Nie, dziękuję ! Poradzę sobie tym razem sama ! Gremialny ogrom nierozwiązywalnych spraw, świszczących w mojej głowie niczym stukot galopujących rumaków, tak bardzo nie dających mi spokoju. Niepokój, gdzieś tam pod sercem, niczym zatrute ziarno rodzi się w mej piersi. Ciężko mi oddychać, spazmatycznie stawiam kroki niewiedząc dokąd idę . To tylko słowa, czytaj albo i nie ! ...