W życiu spotkałem wiele kobiet, z każdą z nich przeżyłem coś innego, ale w większości przypadków doświadczyłem bólu. Kobiety, które przyszły i poszły, czasem zostawiając ślady, czasem jedynie pustkę. Nie jestem bez winy, czasem być może byłem niewłaściwy, ale czy to wystarcza, by się bawić?

Niejednokrotnie zarzucano mi nienawiść do kobiet, ale prawda jest taka, że głęboko wierzę w ich siłę i piękno. Problem polega na tym, że często, zamiast szukać prawdziwych uczuć, kobiety bawią się ludzkimi sercami. Czasem wydaje się, że oczekują pełnej uwagi, ale rzeczywistość jest taka, że często same nie potrafią być szczere.

Często słyszę o wyjątkowych kobietach (sam o tym piszę ), ale zastanawiam się, czy naprawdę są takie wyjątkowe, jeśli potrafią kaleczyć dusze innych. Dlaczego tak trudno jest być prawdziwym? Dlaczego tak często wybieramy grę i pozory zamiast prawdziwych emocji?

Dziś powiedziałem, że nie chcę być traktowany jak zabawka. I.S, kobieta zabrała mi serce dawno temu, zakończyła to zdjęciem z innym mężczyzną, co opisałem już dawno. Lecz od pewnego czasu znowu zaczęła do mnie pisać. Nawet wyznała, że się zakochała.

Kobiety są wielbione, ale czy zawsze zasługują na to uwielbienie, które od nich oczekujemy? Czy potraficie spojrzeć na mężczyznę i zobaczyć w nim człowieka, z uczuciami i pragnieniami, z tą samą potrzebą prawdziwych emocji? Czy potraficie być prawdziwe, nawet gdy to oznacza pokazanie swoich słabości?

Może warto zastanowić się nad prawdziwą wartością uczuć, nad znaczeniem prawdziwej relacji i uczciwości. Może warto zacząć patrzeć na drugiego człowieka nie jako na zabawkę do bawienia się, ale jako na równego partnera w życiu, znajomego, przyjaciela gotowego na prawdziwą relację, gotowego na prawdziwe emocje. Może warto zacząć być prawdziwymi wobec siebie nawzajem.

Ps. Nie nie jestem w związku. Po prostu hm .............. może dane będzie spotkać prawdziwą.