To czym się przejmowałam przez całe moje dotychczasowe życie to jest nic. Złamane serce, egzaminy, matura, pierwsza praca, druga praca, licencjat, zdawanie prawa jazdy, egzamin teoretyczny i praktyczny na pielęgniarstwie. To jest moje krótkie życie. Życie, na które narzekam. Życie, które nie raz przeklinałam. Nienawidziłam świata. Prosiłam Boga by te wszystkie w moim mniamaniu "złe" chwile minęły. Nie widziałam tego, że nie każdy może doświadczać tego życia w pełni. Czuję się winna. Jak mogłam nie docenić tego wszystkiego? Najgorsze jest to, że czasem otwieramy oczy, kiedy jest za późno. Ja na szczęście mam jeszcze szansę docenić to, że mogę tutaj po prostu być. Czym jest złamane serce i zawód miłosny w obliczu tego co przechodzi ta dziewczyna i wielu innych ludzi chorych na nowotwór? Większość ludzi, którym zadało by się pytanie: "Co byś zrobił/a gdybyś się dowiedział/a, że jesteś śmiertelnie chory/a?" odpowiada, że by się zabił/a. Nie macie pojęcia o czym mówicie w tym momencie łącznie ze mną. Ci ludzie mają taką wolę przeżycia, że nawet nie można sobie tego wyobrazić.
Dziękuję Bogu, za to że mam tak piękne życie. Niczego mi nie brakuje. Nie brakuje.
Dziękuję Bogu, za to że pokazał mi drogę na której jestem.
Dziękuję Bogu, za to że pokazał mi sens i cel mojego życia.
Dziękuję Bogu, za to że mogę poznać tyle wspaniałych ludzi, którzy każdego dnia uczą mnie doceniać moje życie.
Pomagając innym, czuję że pomagam i sobie.
Zamykam drzwi do przeszłości. Otwieram drzwi do przyszłości i tworzę teraźniejszość.
Życie jest PIĘKNE.

Miłego wieczoru.

Dobranoc.