zbieram się pisząc co we mnie popadnie

ta myśl, że mogę być taki sam
dla kogoś

przynosić suchość w ustach
rozsmarowując szary posmak
po policzkach

nie żałuję że dałem
przecież nigdy nic do mnie nie należało
dopóki tego nie zrobiłem

dzisiaj nie trzymam się kupy
nie umiem też się rozsypać

wciąż lubię porządek
i zrobiłem wszystko
z czystym sumieniem

a teraz godzę się by przemijać
jak latarnie późną nocą przy autostradzie
czy ktoś będzie kiedyś pytał
co mi przyświecało w tamtych dniach?

kiedy robi się we mnie duszno
stoję czasem przy oknie
czekając aż coś mnie otworzy