Dziś

yestem, zabraniam ci pisać "smoczy gniot" , to było jak przytulenie.
Każde odwiedziny u mnie zresztą są jak dobry gest i uśmiech .
Dziękuję Wam wszystkim, choć z pewnymi sprawami sobie teraz nie radzę, ale to pewnie tez jakiś dar, którego owoców nie znam jeszcze.
Pozdrawiam

w szarości światła niedostatek barwy schował
w kroplach wody smutek życie zamaskował
ale nie pozwól oczom zakłamywać świata
bo każda jesień w sobie ma kolory lata

taki smoczy gniot na szybko, ale z uśmiechem. :))

Dziękuję za obecność, dziś jak nigdy jest dla mnie bardzo ważna.
Onejka, tak bardzo chce wierzyć, ze mrok minie, w końcu zawsze mija, albo chociaz jest w nim jakieś źródełko jasności...
Adnachiel, to nie jest fikcja literacka, raczej nie potrafię zbytnio pisać o czymś czego nie czuję, przynajmniej nie w dzienniku...
Dziś ciężkość myśli trudno unieść
Pozdrawiam najcieplej.

Słowa pełne melancholii wieczorów jesiennych.
Iwonka, wiesz, że Cię lubię dlatego cieszę się, że piszesz, nawet jeśli są to smutkiem naznaczone wersy.
A jednak proszę, uśmiechnij się. Tak jest łatwiej żyć.
Choć wiem, wiem, być może to fikcja literacka a ja się rozwodzę nad sensem :)
Pozdrawiam i ściskam :)

Bardzo smutne, jesienne i dżdżyste...
Może warto zostać ? gdzieś tam nieśmiały jasny świt z pewnością czeka...