Jego duma

Siedział tuż koło niej, czuł zapach Jej perfum, widział jak pięknie wygląda...Ona patrzyła na niego z uśmiechem, chcąc porozmawiać o tym co u niego słychać...przecież nie widzieli się ponad rok...Jego odpowiedzi były krótkie, wymuszone, bez uprzejmości. Widziała w Jego oczach jak walczy sam ze sobą...próbuje unikać Jej wzroku...może w obawie? obawie, że gdy spojrzy, przypomni sobie wszystko to o czym tak usilnie chciał zapomnieć, że wszystko to wróci z zdwojoną siłą. A Ona...ona nie mogła zrozumieć jego postawy, tego jak usilnie odpycha Ją od siebie. Nie odezwała się już do niego tamtego wieczora. Nie było nawet słowa na pożegnanie, bo i po co...skoro był zbyt dumny, żeby przyznać jak mu na Niej zależy...