coś o mnie obok mnie

Rodzi się uśmiech. Buduje się subtelny łuk w kąciku wisniowych ust… Może przez wczorajszy sens życia. zabawne odgarnianie tego opornego kosmyka włosów z mojej twarzy. A oczy? Nie musisz zupełnie nic mówić. Nie poruszajmy tematów trudnych. Zobowiązania mnie stresują. Spinam się, przestając być sobą. Pachniesz deszczem. Nawet nie potrafię wyobrazić sobie Twojego smaku… Zapach jest obłędny – przyprawia mnie o dreszcze na plecach. Nie śpieszmy się. Do końca dnia mamy jeszcze sporo czasu. (...)