Dramat pisany niewidzialnym atramentem

Pustka urządziła moje wnętrze. Rezygnacja rozsiadła się po wszystkich czterech kątach. Sznur myśli owinął się wokół szyi, na nim pętla czasu... czasu nieskończonego. Nie mam siły nawet na wzruszenie ramion, nie mam też już żadnego powodu, by sznur pociągnąć i zacisnąć.