08.09.2017r.

Pilch nazywa czytanie książek obcowaniem z dobrem wyższym, aczkolwiek praktycznie do niczego nie przydatnym, bo nie dają one żadnej odpowiedzi na odwieczne główne pytania ludzkości. Klasyfikuje pisarzy i czytelników. Zastanawiam się gdzie ja bym był w jego drabinie. Pewnie nisko. Mam tylko kilku autorów i ich czytam, od czasu do czasu wracając do nich. W tym oczywiście obecnie Pilch na najwyższym szczeblu mojej drabiny. Po innych sięgam niechętnie, bo piszą ciężko, niestrawnym językiem lub tematy ich książek są mi obce. Ten ich obrzydliwy literacki język, jeszcze w dodatku jakby też filozofują, rozkminiają co nie do rozplątania, bo nie wiedzą, że odpowiedzi nie ma - są tylko niepotrzebne pytania. Albo wierzysz, przyjmujesz, albo baw się dobrze chwilą i ja to robię. Piszą wywody na trzy strony zamiast akcji - chwalą się znaczy, że dużo z wielu przeczytali i mają swój ogląd poglądu plus trzy własne grosze i kamienie. Szastają więc Manem, Nabokowem i jakimś bliżej nieokreślonym z Joycem. Tymczasem o tym kto jest dobrym pisarzem decyduje czytelnik, więc ja decyduje. Reszta jest podpałką do pieca , czasem z Noblem, co w niczym nie wpływa na kaloryczność ognia i siłę cugu.

Nie poszedłem dzisiaj na kręgielnię, bo jak mam chodzić w zbiorowego użytku butach, to ja po prostu szaleńcem nie jestem, a poza tym nie lubię kręgli, cenię sobie swój indywidualizm, co to stroni od obcych, na siłę narzuconych mi zbiorowości i sposobach istnienia w tych zbiorowościach. Martwi mnie tylko, że mnie mianują tym "prezesem" i sam będę musiał organizować takie i jeim podobne wyjścia. A tu wieczorek poetycki by się zorganizowało, wieczór opowiadania kawałów, ale komu komu, bo przecież idą do domu.

Zamiast kręgli zostałem z dziennikiem Jerzego Pilcha und piszę ten teraz swój. Piszę i czytam pod kawę włoskiej marki, którą sobie przywiozłem, która to i tutaj smakuje, pachnie wyśmienicie oraz nastraja wesoło mimo, że mizeria bylejakości wkoło. Ciekawe czy pogodny nastrój, to mózg, czy jednak jest coś takiego kak duch. Tak zwane myślenie sercem, to tylko rozwinięcie się mózgu, w odpowiednim dobrym kierunku? Przestawiają się szare komórki na wrażliwość, bycie pomocnym? Czy jest to sprawa czegoś co nazywają duszą, duchem, czakrą, energią? Ja jednak uważam, że to kawa. Im więcej pijesz, tym lepiej dla siebie i ludzi żyjesz. Ona jest czynnikiem sprawczym działania pozytywnego szarych komórek. Piję ją codziennie dwa razy i dlatemu czuję się ożywiony, pełen energii, chęci działania, ironiczno - sarkastyczny, szczęśliwy.

Swoją drogą Pilcha w kanonie lektur szkolnych nie ma. A być powinien. Moim zdaniem winny jego dzieła być lekturami obowiązkowymi, a tymczasem jest jakiś Wencel z Gościa Niedzielnego czy Słowacki, których to nikt z własnej nieprzymuszonej woli nie czyta, poza politrukami opcji politycznych narzucającymi kanony, a cóż, że one namaszczone i wieszczem obwieszczone, jak bez jaj one. Pilch pisze życie, a nie patriotyczno - patetyczne pierdoły filozoficzne i liryczne. Wszyscy wiedzą, że Pilch żył, żyje i pisał, i pisze pełnię życia - zło, dobro i ma dar ciągnięcia sobie jaj z ludzi, świętości i jeszcze większych wielkości. Dlatego jego książki, to elementarze czytelnika, kamienie milowe w odkrywaniu wolności, dystansu i poczucia humoru, miłości i fałszu ludzkości. A za co ma być wielbionym i czytanie jego nakazanym konkretnie? Ano za: Seks w małżeństwie prędzej czy później gaśnie i przez to do kłusowania skłania.

Nomen omen, chciałbym być choć w połowie tak inteligentnym jak Jerzy Pilch. Tak dowcipny i sarkastyczny. Zresztą kiedyś byłem. Teraz rozwinąłem się w szyderstwo i złośliwość. Wisielczą śmieszność trzeba w sobie ćwiczyć. Pożywki dość, wszak jestem człowiekiem i mam jeszcze z 7 miliardów pożywek, a więc raczej żył będę żył, kpił będę kpił, ...

Katowice 08.09.2017r.