10.05.2020 Podróż oceanem nadziei...i ja poetka ?

10.05.2020
Niedziela

Moja przygoda życia, podróż która trwa.
Podróż w świecie poezji, niczym nie zmąconej ciszy, żegluję oceanem nadziei z wiarą w sercu, że dopłynę bezpiecznie na brzeg, choć myśląc dłużej - utopić się w poezji, zatracić się w niej chcę. Czy tak da się? Żyć bez granic. Poświęceniem dla niej jednej - wiernej. To, by było coś. Żyło by się piękniej, ciekawiej, przyjemniej.
Życie weryfikuje, kto pisać umie i talent ma. Tak sobie myślę, że chyba to nie jestem ja. Morze wiary we mnie i światełko w tunelu się tli. Jeszcze poezja z kulturą nie pokazała mi drzwi, wręcz przeciwnie szerzej je otworzyła. Poezja, poezja naprawdę jest miła.
Wiernie mi towarzyszy od młodych lat. Tylko ją zaniedbywałam, żałuję. Poprawę obiecuję. Czytam, piszę i na szczęście liczę.
Dzisiaj powstały wiersze:
" Skazany "
" Żeglujemy "
List pomyślnie wysłany, nie wiem czy został odczytany.
Anioł Troski stabilny.
Dzień wrażeniami wypełniony troszkę szalony, lilaki pachnące, stokrotki na stole i na łące też są. Zostawiłam wszystkich stokrotek w domu bym nie pomieściła.
Wszystko pomyślnie załatwione.
Miało być krótko.
...
Ehhh