17-19.07.2020 Mój podziw dla Młodych Zdolnych Poetów.

19.07.2020
Niedziela

Drogi Dzienniku!

Nie wiem...
Czy powinnam nazywać Cię dziennikiem?
Może bardziej - pamiętnikiem?
Nie mam usprawiedliwienia dla mojego braku czasu, a może i lenistwa.
Tylko lenistwo to grzech i zaczynam martwić się. Patrząc pod innym kątem, może moje dni niczym od siebie się nie różnią? Nie mam o czym pisać, choć tyle rzeczy mnie zachwyca. Czytam wiersze, Młodych, Zdolnych Poetów i gdzieś w tyle głowy mój podziw ogromny. To skłania mnie do refleksji.
Kobieto - ile jeszcze wypraw przed Tobą, ile książek do przeczytania, ile wierszy do zinterpretowania.
Podróż swoją rozpoczęłam.
Św. Augustyn, kiedyś powiedział, że:
Ludzie wędrują, aby podziwiać szczyty gór, fale morza, oceany, gwiazdy.
A siebie samych omijają, siebie nie podziwiają.
Dało mi to do myślenia...i tak dni całe - myślę i myślę...końca nie widać.
Kiedy ostatni raz z podziwem patrzyłeś(aś) na Osobę, która jest obok Ciebie, na sąsiada, kiedy wspomniałeś o jego zaletach?
Kiedy doceniłeś obecność i czas poświęcony?
-
Kiedy siebie doceniłeś, podziwiałeś
starania, wiedzę, umiejętności?
- Raz na tydzień?
- To za mało....
Każdy dzień - podróżą jest w nieznane.
Cudowna przygoda ze szczęśliwym zakończeniem, jeśli jesteś cały i zdrowy, i przyczyniłeś się do uśmiechu, choć jednej osoby - dzień nie był stracony.
Jest za co być wdzięcznym i jest powód do podziwu.
Ja pełna podziwu dla Młodych Zdolnych Poetów... dla Was
Gratuluję Wszystkim i Każdemu z osobna, pięknych metafor, trafnych myśli, wierszy dających do myślenia, tych pełnych wzruszenia.
Z rymami dokładnymi i niedokładnymi.
Wierszami białymi też się zachwycam, czytam i czytam, żal tylko, że czasu tak mało mam.
Dziękuję Wszystkim Wam za obecność, za czas, za komentarze.
Serce składam w darze.

Dzień zaczytany, z deszczem, burzą, czytam, piszę.
Anioł Troski nerwowy, teraz śpi....
Cieszę się....mam chwilę na Poezję.