Upór czyli bieda

Rzeczywiście, można tak to określić.
Houston, potrzebny nam jest jakiś namacalny sukces.
to hasło przewodnie tego wątku. :)

Seweryn jeśli chodzi o dzielenie nagrody na części jeszcze przed lub w trakcie, to już inna para kaloszy niż upór. To raczej samooszukiwanie siebie. I nagradzanie swojego lenia. Czy się mylę?
Cała nagroda za coś małego, ale całego. Na miarę aktualnych możliwości. Wtedy hasło "Houston potrzebny nam jest jakiś namacalny sukces. !!" odniesie skutek. Za takim wariantem się opowiadam :)

Dorotko, jesteś debeściara :)* ja lubię czekoladę, ale nie traktuję jej w kategoriach nagrody :)

Dorota, mamy wpływ na ludzi upartych, możemy ich omijać szerokim łukiem.
Beata, ludzie często przyznając sobie nagrody przed wysiłkiem. Na przykład kupują czekoladę i mówią, że muszą posprzątać mieszkanie. Najlepiej, gdy wygląda to tak: sprzątam mieszkanie i w nagrodę zjadam czekoladę. Najczęściej jednak wygląda to tak: zjem sobie teraz kostkę, a później posprzątam. Zaistnienie tego później maleje wówczas z każdą zjedzoną kostką. Czyli że myślimy podobnie. :)

A może na początek jakaś nagroda dla siebie za drobną zmianę.? Może upór zelżeje pod wpływem przyjemności? Nawet on je lubi, czyż nie?

Myślę, że ten, który mówi wszystko albo nic, to osoba bardzo perfekcyjna, chyba nawet za bardzo i ze szkodą dla siebie. To tak jakby powiedzieć jadę do Warszawy albo nigdzie, a potem nie wyjść z domu, bo jednym krokiem do Warszawy się nie dotrze.
Ciekawy motyw poruszyłeś. Pozdrawiam :)