Milczenie to zgadka
Ludzie są jak puzle, skomplikowane i różnorodne. W naszym życiu spotykamy wiele osób, które wnoszą do niego swoje kawałki, tworząc nasze relacje i historie. Ale czasem, nieoczekiwanie, jeden z tych kawałków znika i całość staje się niekompletna.
Często zastanawiam się, dlaczego tak się dzieje. Dlaczego, gdy zaczynamy rozmawiać, dzielić się naszymi myślami i uczuciami, ktoś nagle milczy i znikąd nie pojawia się wyjaśnienie. Pozostajemy w niepewności, z pytaniem na ustach, co się stało, co poszło nie tak. Ta cisza, niewyjaśnienie, to jakby utrata jednego z kawałków, które były dla nas istotne.
Czasami osoba, z którą rozmawiamy, zamiast odpowiedzieć na nasze pytania, nazwie nas psychicznymi lub zignoruje nasze próby porozumienia. To niewiarygodne, że tak niewiele potrzeba, aby zburzyć nasze relacje. Jak istotne jest to, w jaki sposób komunikujemy się, jak traktujemy siebie nawzajem. Lepiej nawet usłyszeć od kogoś, że nie chce rozmawiać, niż pozostać w milczeniu, które rani naszą duszę.
Milczenie jest jak zatrzymanie oddechu, jak zamknięcie się w klatce. To zabija nie tylko nasze relacje, ale także nasze wnętrze. Pozostawia nas w samotności i niepewności, pozbawiając nas możliwości porozumienia i naprawienia tego, co zostało uszkodzone.
