10.09.2017r.

Krótkie oddalenia sprawiają, że ludzie kochający pragną ofiarować jak najwięcej dobra kochanej osobie i jak najwięcej dobra od kochanej osoby wziąć, wtedy kiedy już się spotkają.

Wracając do domu, w pociągu siedziałem obok dwóch nauczycielek - starych panien, które na popiątek gdzieś zawsze wspólnie wyjeżdżają. Tym razem na moje nieszczęście lub raczej tylko nieudogodnienie, wybrały się do Bielska na mszę do sanktuarium w Haucnowie. Cały czas rozmawiały o ubraniach na różne okazje i na różne pory roku. Kolejna odsłona tego spektaklu, który u nas we firmie nazywali "całe życie z wariatami".

Powrót był też interesujący, był intensywnym teatrem jednego aktora, czyli jakiegoś żulika, który rozmawiał przez telefon komórkowy ze swoją partnerką i po prostu doprowadzał nas współpasażerów do łez śmiechu. Byliśmy bardzo wyrozumiali, bo padały siarczyste przekleństwa, a jechały dzieci, jednak kabaretowa i śmieszna rozmowa wynagradzała wszystko. W pewnym momencie wstał i złożyło mu się siedzenie, w zajadłej dyskusji ze swoją kobietą nie zauważył tego i kiedy chciał ponownie usiąść z hukiem wyrżnął na podłogę pociągu. Myślałem, że wszyscy się poskręcamy ze śmiechu i nikt już nie umiał powstrzymać głośnego śmiechu, ale facet nie dał za wygraną, dalej rozmawiał.

A jaki był ogród tej niedzieli? Ano, już kilka tygodni kwitną jeżówki w kolorach: żółtym, różowym, czerwonym, rudym i pomarańczowym. Są cudownym fragmentem ogrodu wschodniego, w którego to całości zakwita coraz więcej słoneczników, w pięknych letnich i jesiennych już też barwach. A jeden , tam w ogrodzie zachodnim, to zakwitł nieprawdopodobnym odcieniem różu, z którym to spotykam się pierwszy raz w moim życiu. Życie, oprócz miłości drugiego człowieka, przynosi dary natury w postaci flory, która jest nieprzewidywalnością w kreacji piękna. No i pomiędzy słonecznikami, gdzieś na wysokości metra i sześćdziesięciu centymetrów kwitnie doskonałymi kwiatami w różowych płatkach róża.

W tym roku jest normalnie. Astry są kwiatami jesieni, czyli apogeum ich kwitnienia przypadło na wrzesień. Będą kwitły do pierwszych przymrozków, które pokonają je, zamieniając w zczerniałość i pokurcz łodyg, kwiatów i liści. W tym roku kwitną przepięknie, ich kwiaty są bardzo duże i oczywiście na wysokich łodygach. Tych łodyg jest kilka kilkanaście i tworzą okazałe rozkrzaczenia, które wyglądają jak w pomniejszonej skali dżungla kolorowych drzew. Kolory ich, ich docienie powodują po prostu szerokie otwarcie ust i kręcenie głową w niedowierzaniu, podziwie i szczęści, że nasza praca dała tak bogaty efekt.

Taką samą różnorodnością barw przemawiają do nas krzaczki lwich paszczy, również o wielu rozgałęzieniach i w wielości paszczowatych dzwonków tworzących kłos kwiatostanu. One również cieszyć nas będą do przymrozków, a nawet wiele dłużej.

Wielką żywotnością w tym roku popisują się aksamitki. Pierwsze ich kwiaty kwitną już któryś kolejny tydzień. Wciąż są duże i bujne oraz nic nie tracą z blasku i intensywności swoich kolorów.

Z każdym dniem, po płocie i wciąż wyżej pną się nasturcje. Zachwycają nie tylko nas, ale sąsiadów i wszelkich przechodniów. Ich kwiaty jak szerokie trąby są soczystymi pomarańczami, czerwonościami i żółciami. Obok nich lub pomiędzy nimi, pełzają do nasłonecznionych wolnych przestrzeni powoje. Ich kwiaty w formie dzwonków kwitną taką szczerością błękitu, różu, fioletu, a wnętrza są czystą nieskazitelną bielą. No i są jeszcze te kwiaty w całkowitej bieli. Powiem, że te barwy są doskonałością, wzorcem koloru.

Katowice