30.05.2015
Kiedy świat rozpada się na milion kawałków,
a każdy oddech sprawia ból, to nic, to nic...
Uwierz proszę, że nadejdą znów lepsze dni.
I śmieć się będziesz z niczego
i cieszyć cię będzie znów słońce,
a serce znów będzie odporne.
Nadejdzie taki dzień, uwierz...
A teraz pozwól płynąc łzom,
bo są jak oczyszczenie.
I pozwól na chwile słabości,
by znaleźć siły i odbić się od dna
swojej rozpaczy.
Nie myśl, ze jesteś marna i sucha
jak ten liść miotany wiatrem.
To tylko taki dzień, kiedy jesteś
milionowym kawałkiem.
Znów wstaniesz i ubierzesz buty
i pójdziesz swoją kręta drogą.
Nie zapominaj nigdy, że gdzieś są dłonie,
które wstać pomogą.
Nie zapominaj nigdy, że ktoś tak wierzy w ciebie
i pamiętaj o tym on wesprze cię w potrzebie.
Da uśmiech i nadzieję,
przywróci blask źrenicom.
Pamiętaj o tym zawsze
gdy będziesz łez krynicą.