...
Jeśli zabrać wszystko, co osiągnęłam...
Pozbyć się tego, co nagromadziłam...
Zdjąć to, co definiuje moją powierzchnię...
Kim jestem lub czym się stałam?
Krucha, jak suchy liść o ochrowej barwie, rozedrgany na wietrze. Dłonie rani szorstki sztur intuicji i doświadczenia. Przestałam ich słuchać. Nagość pozbawiłam kształtów, we włosy wplątało się echo wstydu. Może jeszcze bywam czyjąś kryjówką, ale pustą w środku. Nie ma tam śmierci, na którą umieram. Jest tylko miejsce na strach, by w niej pozostać.
5 January 2022, 14:43
Niby jesteśmy sumą naszych doświadczeń... Jeśliby wymazać wspomnienia, czyny, cofnąć się do etapu tabula rasy, pozostając jednak dorosłymi ludźmi, okazałoby się, że jesteśmy nikim. Każde życiowe zdarzenie, doświadczenie, przeżycie, decyzja, rozmowa nas określa. Jesteśmy trochę sumą wypadków, losu, sumą tego, co akurat się nam przytrafiło, "bo spóźniliśmy się na pociąg". To chyba mało pozytywne, sam nie wiem... Jesteśmy efektem motyla.
