2. Deklaracja

Jaki jest nasz cel? Do czego dążymy? Przechodzę obok tysięcy osób dziennie. Ciężko sobie wyobrazić, że każda z nich jest indywidualną jednostką, posiadającą pewnego rodzaju marzenia. Z trudem stwierdzam, że słowo "marzenie" nie pasuje do dorosłego świata. Dorosły świat jest zupełnie inny. Oddzielają go mury presji, stresu, pośpiechu od dziecięcego, niewinnego świata. Nagle zostałam wepchnięta za gorszą część muru. Część mojej osobowości czuje ekscytację widząc, jak brutalna jest rzeczywistość. Jak trzeba walczyć o przetrwanie. Jak często trzeba rywalizować. Znowu ta druga część jest przerażona. Przerażona, że nie jest wystarczająco dobra. Niewystarczająco silna, by przyjęła ją wataha lub na tyle słaba, by dać się rzucić na pożarcie, kiedy najchętniej by się chciało być wolnym wilkiem. Co jeśli nawet nie nadaję się na wilka? Co jeśli nigdy nie będę drapieżnikiem? Co jeśli jestem zbyt ambitna, ale za mało zdolna? To pytanie bardzo mnie prześladuje. Patrzę w lustro i widzę drobną, wrażliwą dziewczynę, której plecak jest prawie większy od niej. Wiem jednak, że mam serce wilka. Mam duszę wilka. Jestem gotowa walczyć, rywalizować, odnosić obrażenia. Będę wylizywać krew ze swoich ran i walczyć dalej, zamiast odchodzić ze skulonym ogonem. Jestem już za murem. Za murem nie ma odwrotu.