Menu
Gildia Pióra na Patronite

dziękuję

Idąc dziś z Tobą pod rękę, patrzyłam jak spadają w parku piękne różnokolorowe liście...wiesz, że dajesz mi najpiękniejsze chwile życia? Uczę się przy Tobie jak znów się uśmiechać, jak kochać tak bezgranicznie, bezintersownie, jak ufać komuś tak całą sobą. Nauczyłeś mnie mówić o tym czego oczekuję jasno i wyraźnie, o swoich pragnieniach i uczuciach.
Jesteś dla mnie iskierką i skarbem, nadzieją. Pokazujesz mi miłość której nigdy niepoznałam, tak inną, bez rozkazów i nakazów, dajesz mi w swojej miłości wszystko od troski po przyjaźń. Jedyne o co mogę prosić to zawsze mnie kochaj skarbie.

1059 wyświetleń
16 tekstów
1 obserwujący
  • Albert Jarus

    14 July 2013, 22:20

    ładnie i miło na sercu się robi
    im częściej słyszę/czytam "nauczyłeś mnie" "pokazałeś" "ta miłość jest inna" itd. wydaje mi się, że tej miłości nie ma...
    Nie powinno, być czegoś takiego - w końcu miłość to miłość - taka ma być, nie jest w tym nic niezwykłego, bo to jej naturalne składowe, a w dzisiejszym świecie "znalezienie nauczyciela" jest czymś codziennym i niespotykanym zarazem... Codzienne, bo mówimy tak o każdej "miłości" - zauroczeniu, niespotykane, bo "prawdziwa" miłość zdarza się rzadko i tylko kwestia wspólnie przeżytych lat może określić jej prawdziwość

  • 18 October 2012, 07:51

    Ciepły tekst,szczery ładny, tylko osoba w pełni oddana uczuciom
    prostolinijna, bezpieczna w swojej przystani mogła zredagować tak poetycką prozę, pozdrawiam