Z pamiętnika

Dzień x.

Chciałabym, by choć raz moje życie nie było tylko i wyłącznie depresją i smutkiem. Nie mówiąc nic nikomu tak mocno zapragnęłam znowu być. Nie mówiąc nic nikomu, zapragnęłam mówić. Boję się mówić o strachu, który ukrywany drzemie gdzieś wewnątrz mnie. Chcę uwierzyć w Boga, by choć raz móc zrzucić winę nie na siebie. Lecz na niego. Pokochałam pisanie mając naście lat. Nie pierwszy to pamiętnik i nie ostatni. Bo w każdej wolnej chwili próbuję znaleźć chwilę zniewolenia.

http://www.marta-jaraszkiewicz.blogspot.com