jutrzenka.

Duchu poezji, gdzie jesteś? Czemu tylko nielicznych naznaczasz swym piętnem? Co ze wszystkimi nakarmionymi w młodości romantyzmem, co z tymi, którzy zbyt wiele widzieli już filmów, zbyt wiele przeczytali bajek? Dlaczego jednym dane jest, by dostrzegać nie to, co każdy, a innym, by pozostawali zwykłymi? Skąd to się bierze, co jest warunkiem?
Dlaczego w słowach czai się próżnia, kiedy niektórym wprost z niebytu się leją, potokiem odczuć i znaczeń?
Za dużo bratnich, artystycznych dusz rozdzielił przypadek...
[...]
Zazdroszczę wam, poetom, prawdziwości waszych wizji, naturalności patrzenia inaczej. Zazdroszczę wam barw w muzyce, woni kolorów, dźwięku zapachów.
Nadrabiam wyobraźnią. Na temat siebie.