07.10.2020r.(środa) cz.2

Dospacerowaliśmy do kolejnej tyskiej legendy. Browaru. Browar waży piwo, które było jednym z kilku marzeń, które decydowały o szczęściu mężczyzny w czasach PRL. Te marzenia to: namysłowskie rycerskie i zamkowe, poznański Lech, wroclawski Full, Żywiec, Leżajsk, Okocim, Warka i właśnie tyskie gronie. Po to się żyło, aby po lekcjach pójść do Widawianki po zamkowe. Na popiątek przywieźć z baru na Koloni kankę dwudziestolitrową rycerskiego. Z utęsknieniem czekało się na święta jedne i drugie, bo w sklepie wiejskim pojawiały się Okocim lub Leżajsk. Wszyscy chcieliśmy jechać tylko na wycieczki do Żywca w szkole średniej, aby zachłysnąć się litrami najzlocidtszego płynu z najzłocistszych polskich zdrojów. Zdroju Leśnianki zaznać dać podniebieniu ważniejszym było niż 10 poelgrzymek do Częstochowy. Namawialiśmy naszych nauczycieli i wychowawców na wyjazdy na targi MTP w Poznaniu latem i jesienią na Polagrę, aby utopić się w oceanie Lecha. Wreszcie organizowałem wyjazdy do teatru i kina do Wrocławia, aby popłynąć na złotych nutach wrocławskiego Fulla, na cześć którego legendarną piosenkę napisał i śpiewał legendarny zespół "Defekt Muzgó". Warkę zasmakowałem dopiero w Gdyni na Oksywiu, gdzie w 1990 roku trafiłem jako odbywający zasadniczą służbę wojskową w Wojskowej Specjalistycznej Przychodni Lekarskiej. A Gronie w latach osiemdziesiątych zapewniał mi brat, który został górnikiem. Piękny jest tyski browar. Piękne budynki. Nowoczesne kadzie. Czyściutko. Muzeum i możliwosć napicia się dzieł tamtejszych piwowarów w samym epicentrum ich powstawania. Tak życie teorzymy sobie pięknym, szczęśliwym, spokojnym i uporządkowanym , albowiem nie chodzi w nim o kolejne Kilimandżaro, tylko o codzienną pintę razy dwa, bo z ukochaną żoną lubo dziołchom.

Zaraz po drugiej stronie ulicy, widać ją doskonale z browaru, znajduje się Śląska Giełda Kwiatowa. Legendarne miejsce dla mieszkańców Górnego Śląska, Małopolski i Podbeskidzia. Lubię tutaj przyjeżdżać, lubię ten gwar, lubię ten ścisk i te bardzo drogie tutaj obważanki krakowskie, których nie kupuję, bo jednak na giełdę przyjeżdża się kupić taniej. Lubię spacerować w halach z kwiatami, lubię włóczyć się wśród straganów, uwielbiam te kwietne butiki. Kocham kwiaty i plastikowe stroiki nagrobne. To taka nasza rodzinna tradycja. Nie kupujemy nagrobnych ozdób i zniczy u nas, tylko jedziemy 70 kilometrów do Tychów. Potem rodzinny obiad, rodzinny spacer, najczęściej po Parku Północnym. Tutaj zaopatrują się kwiaciarnie ze Śląska, Małopolski i Podbeskidzia. Pewnie przyjeżdżają po towar już w nocy. Wczoraj dotarliśmy tam po siedemnastej. Ależ cicho było. Puste hale. Zamknięte butiki i galeria. Ale bardzo czysto. Pochodziliśmy po pustych halach, pooglądaliśmy przez szyby zawartość zawartych butików. Odpoczywaliśmy w tej specyficznej architekturze.

Wychodzimy z giełdy kwiatowej. Ścieżka rowerowo - piesza prowadzi nas do rodzinnych ogrodów działkowych. W jednym słychać stukanie, ale jest tak zarośnięty różnym zielskiem, że nie widzimy kto i w co stuka. Stuk brzmi metalicznie. Ktoś blachę samochodu wyklepuje, a może ma tam kuźnię albo jaki inny warsztat? Wiem z doświadczenia, że rodzinne ogrody działkowe są siedzibą różnych ludzkich pasji i dlubaniny wszelkiej. Wielu ludziom działka jest mieszkaniem. Ich wybór i zarządcy ogrodów winni go tolerować, prawne zakazy obchodzić. Kiedy byłem w wojsku w Gdyni, to między Oksywiem, a Babimi Dołami były ogromne ROD i przy ulicy przystanki. Kadra mówiła nam, że mieszka tam bardzo wielu ludzi, których zmiótł stary i nowy system oraz ich życiowe nieprzystosowanie do żadnego systemu politycznego i gospodarczego. Kolejna działka. Z osiemdziesięcipletni senior czyści głośno łopatą alejkę, a przy alei drzewa i krzewy oraz zjeżdżalnia, basen, trampolina, konik na spreżynie, karuzela i inne zabawki. Tu były wakacjami wnuki i może na weekendy przyjeżdżają, a raczej wnuki z prawnukami. Rodzina, czyli to czym ludzkość powinna być.