Z duchowości benedyktyńskiej: Wniebowzięcie

...czyli o nieprzemijającej wartości.

A co do każdej z ogarniających cię namiętności, to pamiętaj, że ludzie, którzy są rozsądni oraz pragną trzymać się należycie i bezpiecznie własnych rzeczy, nie uznają za przyjemność posiadanie przemijających dóbr, lecz słuszne i prawdziwe przekonania. To właśnie one sprawiają, że są szczęśliwi. Albowiem silniejsi mogą zagarnąć i unieść ze sobą bogactwa, podczas gdy cnota duszy – jako jedyne, co mamy – jest zarówno nienaruszalna, jak i wolna od przemocy, a także ratuje po śmierci tych, którzy ją zdobyli. Tak oto wyobrażenia bogactw oraz pozostałych rozkoszy nie pociągają za sobą ludzi rozsądnych (Pseudo-Antoni Wielki)

"Każdy człowiek w swoim życiu kieruje się jakimś systemem wartości, jakimiś kryteriami, które decydują o jego wyborach życiowych i różnych decyzjach, które podejmuje. Ten system wartości tworzy się w ciągu życia ludzkiego. Jest zależny od światopoglądu, wiary, doświadczenia życiowego, a czasami też od środowiska, w którym ktoś wzrastał. Ten system wartości pozwala iść przez życie według jakiejś drogi.

Jak przejść drogę życia, aby była dla człowieka szczęśliwa? Pseudo-Antoni wskazuje, że jednym ze sposobów na szczęście jest posiadać słuszne i prawdziwe przekonania, czyli takie, które będą służyły życiu. Chodzi o prawdę życia, o to, co do niej prowadzi. Prawda zawsze będzie dawała wyzwolenie i dobro, bo taka jest jej natura. Konsekwencją słusznych i prawdziwych przekonań jest nie podleganie przemijającym dobrom, ponieważ są nietrwałe.

Zatem tylko to, co jest trwałe, nienaruszalne, wolne od przemocy i zniewolenia, szlachetne i prawdziwe zasługuje na uwagę i ukierunkowanie. Nie są to więc bogactwa i inne dobra materialne, które z natury swej są nietrwałe, ale jest to chociażby cnota duszy, o której mówi Pseudo-Antoni. Związane jest to z samą duszą, która jest duchowa i nieśmiertelna (por. Mt 10,28: Duszy zabić nie mogą). Są zatem wartości, dobra, które są nieprzemijające i one powinny skupiać uwagę osoby ludzkiej. W tym wyraża się rozsądek i mądrość człowieka.

Modlitwa Jezusowa ukazuje nieprzemijające wartości. Uczy wytrwałości w osiąganiu celów, a przede wszystkim ukierunkowania życia na to, co słuszne i prawdziwe. Kieruje bowiem ku Chrystusowi, który dla człowieka wierzącego ma być najwyższą wartością. Jeśli cnota duszy jest jedynym, co mamy, zdaniem Pseudo-Antoniego, to możemy powiedzieć, że modlitwa Jezusowa jest również jedynym, co mamy. To proste wołanie serca, które nie szuka szczęścia w sobie, ale na zewnątrz, ku temu, co może je mu dać"
(Brunon Koniecko OSB)

Rozważanie liturgiczne / Niedziela, 15 sierpnia 2021. Fragment:

"...O ile Jezus Chrystus, wcielony Syn Boży, po swojej śmierci i zmartwychwstaniu wstąpił do nieba, wracając tam, gdzie był, zanim na ziemię zstąpił, o tyle Ona jest tylko człowiekiem i została wzięta do nieba, osiągnęła to, co my mamy obiecane. W ten sposób wniebowzięcie Maryi jest swoistym dopełnieniem tajemnicy zmartwychwstania. (...) Chrześcijanin jest człowiekiem, który żyje tą tajemnicą nadchodzącego nowego czasu. Tę nadzieję już zaczynamy widzieć. Nie jest to jedynie jakaś idea, marzenie, ale ufność, której pierwsze owoce wyznajemy jako zrealizowane. Wiara nasza już zaczyna widzieć to, co nas czeka w przyszłości. (...) Maryja po pozdrowieniu Elżbiety i usłyszeniu: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana (Łk 1,45), odpowiada uwielbieniem Boga za „wielkie rzeczy, które Jej uczynił”. Z dalszego Jej życia wiemy, że nie uzyskała tutaj, na ziemi, sławy, majątku, znaczenia. Życie Jej przebiegło w ubóstwie i doświadczyła ogromnego cierpienia. Na Jej oczach zabito w okrutny sposób Jej Syna. A jednak dziękuje Bogu za „wielkie rzeczy”.

Jakie trzeba mieć oczy, aby zobaczyć te wielkie rzeczy! Dalej mówi o tym, że Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił (Łk 1,52n). Trudno nam to dzisiaj zobaczyć. Przecież na świecie do dzisiaj ci, którzy się wynoszą, zdobywają władzę, zaszczyty, pieniądze, a człowiek skromny bywa uciskany. Nie widać uniżenia pysznych i wywyższenia pokornych! Ona jednak wiedziała, że wszelka ziemska wyniosłość jest jedynie chwilowa. To jak fajerwerki wypuszczane na sylwestra na chwilę rozbłyskują, dając wspaniałe kolory, ale za chwilę ich światło znika. I choćby tych fajerwerków było wiele, to każdy z nich kończy tak samo. Prawdziwą ozdobą nieba są gwiazdy, które dzisiaj są takie same, jak były przed 2000 lat i za następne 2000 lat będą takie same. Maryja zna prawdziwą wartość i nie daje się zwieść chwilowym efektom.
Maryja jest dla nas nauczycielką patrzenia. Trzeba nam się uczyć od Niej patrzeć na to, co ma prawdziwą wartość, na to, co pochodzi od Boga i pozostaje w Bogu..."
(Włodzimierz Zatorski OSB)

oprawa gadana: ks Piotr Pawlukiewicz - Bóg da ci lepsze
https://youtu.be/pl1Zpf3Pp2o