Co mam na myśli?

Częste pytanie dobijających się do moich myśli. Zarzucam słowo jak szlafrok i wyglądam przez wizjer, patrząc kto pyta. Gdy wypowiadam słowo, to myśl przestaje być moja, a zaczyna być "Twoja". Nie sposób zapiąć jej na ostatni guzik. Ciągle pęcznienie i rośnie jak niesmaczne jedzenie w gardle. Myśl jest naga, dopiero pytania ją ubierają. Czyli, to co mam na myśli jest tylko ''Twoją" projekcją moich rozmyślań...