Duch staropolszczyzny w słowach

1. "Jakżeż przecz jest tęsknota w mej duszy, niźli żaden inny smutek. Przemija dzień za dniem, a me serce wciąż za czymś tęskni, choć nie wie, co to jest."
2. "Wiek moje żniwo zaczął żąć, a dusza mego młyna mącić się przestała".
3. "Wirtualna rzeczywistość, jakby z oddali, widziana przez ekrany i okna, wnet uwodzi i wciąga, że serce się rwie i dusza drży."
4. "Wdzieje mej duszy wszeteczne liryczne próby owo jakoby marnotrawne są, leczżeć dusza w mej wnętrzności naprzód musi oczyścić się, nim słowa z mej ust zdatne będą na ludzkie ucho".
5. "Jakżeż ubóstwo jest toż szkaradne, kiedy człek w swej bystrości odkryć umie, iżżeto nie posiadanie majątku, leczżeto niestaranność duszy doprowadziła go do zbytniej skromności".
6. "Niechaj żar miłosny w sercu me zawsze tli, jak ogień w piecu, a słowa z ust mądrych będą jako krople deszczu, co ziemię pochłaniają."
7. "Owe gry wirtualne, które dusze młodych zabierają i oczarowują, jakże kusząco i potężnie nęcą do głębi."
8. "Powiadają, że wszelakie sprzęty już teraz są zjednoczone za pośrednictwem chmur. Cóż to za niebiańskie skupienie, które wszystko ze sobą w jedności połącza?"
9. "O chwilo, w której myśli mej rozmyślanie o Twojej piękności ustąpi i pochłonięcie swego czasu znajdę w jakiejkolwiek innej zajętości, ową chwilę nazwij wściekle zazdrością".
10. "Gdyby mądrość i rozum każdego człowieka zaiste w kielichu się mieściły, toż każdy kubek małym wprawdzie byłby, leczże wszyscy mogliby napić się z niego i dostatku mieć".
11. "Nie uciekajmy przed poznaniem swoich własnych słabości, gdyżto właśnie one wskazują nam, czego nam najbardziej potrzeba, a co należy jeszcze w sobie doskonalić".
12. "Cudna ta maszyna, jakże sprytnie wiedzę i myśli ludzkie przechowa, jakby magiczna skrzynia pełna sekretów i zaklęć."
13. "Miłością mej duszy jesteś, me serce krwią i ogniem płonie, z Tobą dusza w uniesieniu, bez Ciebie smutek i rozpacz."
14. "O, jakież to szczęście, mieć taką miłość w swym sercu, co niczym wulkan z płonącą lawą, zawsze się płonie i wciąż jest młoda!"
15. "O, jakież to cuda! Wężliwych maszyn wytwórzono w dziejach! Czyż toż nie wyraz wspaniałości ludzkiego umysłu?"
16. "Na dzisiejsze czasy toż prawdziwie arkan techniczny! Nawet najucyplejsi mędrcy nie są w stanie do końca zrozumieć zasad działania tejże nowomody."
17. "O, jakże dalece odległe wydaje się to wszystko od myśli naszych praprzodków! Cóż to za sploty skomplikowanych intryg, co każdą elektronę do celu kierują?"
18. "Komputer to zgoła inna rzecz, maszyna skrzetna i zręczna, pełna liczb i cyfr, którymi czarujesz, by porządek stworzyć."
19. "Ta gra, jakby na żywo, rozrywka pełna trudów i wyzwań, w której żyjesz jakby w świecie rzeczywistym, choć tylko duszą i ciałem bywasz."
20. "Krzepkość ducha jest cnotą niezwykłą, bo i z wielkich niepowodzeń rodzi się ona."
21. "Niech grom co grom, miłość mej piersi nie zatrafi, bo ona się wiedzieć musi, że niech już wie, co z niej będzie."
22. "Cóż toż za dziwactwo! Oto list z dalekiego kraju przybył na światłowodzie! I to prędkością niewiarygodną, jakiej dawniej byśmy nie wyobrażali!"
23. "Oj, kiedyś wielkie były znoje i zaprawdę byłeś królestwem, a teraz jakżeś upadł, bo prędzej zniósłbyś całą ziemie z podnietego, niż otrzymał to coś, coś nieporównanego, czegoś coś nieulicznego, czegoś coś niebywałego, coś coś nieprzebytłego, coś coś niesłyszalnego, coś coś niepomyślanego, coś coś niezrozumiałego, coś coś niezliczonego - ludzi twych wraz z dziećmi i kobiety, z polami i łąkami, z wioskiem i lasem, z domami i wieżami, z kościołami i klasztorami - wszystkim coś, coś i wszystkim nic. Bo widzisz, kresie, jakżeś zapomniawszy o przodkach, o im się starałeś, a teraz tak, tak podłeś i odchodzisz w mrok, jak kamień, który nikomu już niepotrzebny."

(Staropolskie teksty wygenerowano za pomocą sztucznej inteligencji - Chattie)