Bądź dumny....

Krzycz. Krzycz na swoją cześć! Hymn niebios. Pieśń zwycięzców. Utwór Wiktorii.
Idź. Idź z podniesioną głową. Otwartym okiem wyższości. Idź! To tylko nędzarze, legnący do twoich stóp.
A ty zmierzaj dalej. Do swojej Itaki pozłacanej krwią nędzników. Zmierzaj!
Jesteś najlepszy. Jesteś! Swoim istnieniem ratujesz setki żyć.
Wszechwiedzący. Wszechmądry. Wszechidealny. Nie słuchaj. NIe słuchaj tych biedaków! Znasz te historie. Już dawno masz swą wszechwiedzę.
Nonkonformista. Kontestator. Buntownik. Intelektualista. Ci głupcy w za ciasnych kaftanach życia niewarci - Ciebie...
Padnij! Padnij na kolana przed swoim Panem! Padnij, wszyscy patrzą. Przyjmij Jego ciało, przecież jesteś czysty, jak łza doskonałości. Zobaczą, zobaczą, jaką masz wiarę, jakim dobrym człowiekiem jesteś.
Bądź dumny. Taki poprawny. Język nie plącze ci się pomiędzy nocą a dniem. Dniem a nocą. Nie mają prawa o tobie mówić. Tacy sztuczni. Nie dorastają tobie do pięt niższości.
A ty tańcz! Tańcz na kurhanach swoich wrogów. Depcz. Depcz kości. Porzuć ich brudne dłonie. Nie byli godni ciebie poznać.
Płyń! Płyń w morzu ich krwi. Niesiony goryczą. Wypluj ich wnętrza. Zniszcz bezduszne dusze. Niech milczą. Bezwartościowi.
Nie patrz na nich. Nie będą ci użyteczni. Schizoidalni oportuniści.
Bądź dumny. Jesteś za dobry na ten świat.
Bądź dumny. Nie musisz już nic robić.
Bądź dumny. Jesteś wzorowy.
Bądź dumny, Oni to tylko nic nie znaczący tłum.
Bądź dumny. Jesteś aż człowiekiem.