Każde zdanie zawiera prawdę czekającą na jego końcu, a pisarz uczy się, jak się o tym dowiedzieć, kiedy ostatecznie dotrze do tego miejsca. Na jednym poziomie ta prawda jest rytmem tego zdania, tempem i elegancją, ale głębiej tkwi integralność pisarza, gdy ten dopasowuje się do języka.

Jeżeli wszystko odsłaniasz, uzewnętrzniasz każdą emocję, domagasz się zrozumienia, twoje poczucie własnego ja traci podstawę. Musisz wiedzieć rzeczy, których nie wiedzą inni. Właśnie dzięki temu, czego nie wie o tobie nikt, znasz siebie.