Lecz kim?
No kim właściwie jestem?
Iskrą w Twoim oku,
Czy może łzą niezdarnie płynącą po policzku?
Wspomnieniem bezsennej czerwcowej nocy,
A może szumem wiatru podczas bezlitosnej burzy?
Jestem dla Ciebie nadzieją,
Czy może wiarą, że beze mnie będzie Ci lepiej.
Kiedy patrzysz czy patrzysz na mnie ufnie,
Czy daremnie powierzyłam Ci swój umysł i serce?
Lecz czy jesteś pewien?
Czy jesteś pewien, że w chwili największej trwogi,
Będziesz w stanie wykrzyczeć moje imię?
Które podobno stało się dla Ciebie symbolem,
Symbolem naszej miłości.

Uśmiechnęła się. Już wiedziała, że to właśnie ta chwila. Chwila, która zmieni wszystko. Chwila, która sprawi, że wygra wreszcie z nie zawsze sprzyjającym jej losem. W jej oczach widać było blask. Tymczasem on już wiedział, że ona się nie zawaha. Że zdobędzie wszystko, co tylko może być jej udziałem.