Gumowa piłeczka odbiła się
Od ławki na dworcu kolejowym.
Otworzyły się drzwi do pociągu
I wsiadłam, bagażem wypychając
Cząstki powietrza z przedziału.

Tory popatrzyły po sobie żałośnie
Wykrzywiając się i skrzecząc.
Ramiona, skutecznie przyciągane
Do ziemi siłą grawitacji plecaka
Posłusznie skłaniają pośladki
Do zajęcia miejsca obok
Człowieka w czarnej koszuli.

Chłopiec naprzeciwko słucha
Nothing Else Matters.

Mam ochotę wyrwać mu słuchawki
I zmiażdżyć podeszwą glana.

Trzask, Trzask, Trzask.

Metallica zniszczona metalem.
Podstępna ironio.! Śmieję.

(się uciekło przez okno uchylone
z pomocą pana w koszuli.
Czarnej.)

Podstępna ironio.! Nie śmieję.

Gdybym nie pisała, miałabym w szufladzie biurka ukryty mały pistolecik, który wyciągałabym po zmierzchu i mierzyła się z problemami codzienności. Zmagania sączyłyby się po ścianach i kaflach chodnikowych oleistymi ścieżkami.