A my psy na krótkich łańcuchach
Całujemy wiążące nas ręce
Za zgniły chleb co nie syci
Kolana swe gniemy w podzięce
W bezsilności szczęki zaciskamy
Kły nasze dawno już starte
Bezzębne tygrysy
Posłusznie zdziczałe
Karły bierzemy za bogów
Boimy się skomleć ze strachu
Oni uczą nas ślepoty
Oni uczą nas głuchoty
Gdy nas karzą kulimy ogony
Gdy nam każą pójdziemy spać
A my psy na papierowych łańcuchach
Zerwać już się nie pragniemy
Zbyt wygodna ta buda
Zbyt łatwy ten chleb

Świsnęła strzała
Bagnet niemal przebił bok
Huknęła dwururka
Wystrzelił rewolwer
Posypały się pociski karabinu
Wzleciał w powietrze granat
Wybuchała bomba
I już nie było nic
Zabiliśmy świat