Cytaty

Może i mit Prometeusza się skończył, ale problem cierpiącej ludzkości pozostał.

To, co bliskie, staje się obce, dzikie, niepojęte, otwiera przepaść, którą staramy się zasypać. Ale jest to niemożliwe. I tak właśnie trwa Słowiańszczyzna [...]. Zdławiona, wyparta, lecz powracająca w delirycznej wizji grozy – jako kraina wampirów i bestii.

Rozmyślając nad przedchrześcijańską Słowiańszczyzną nieraz miałam przed oczyma podbój Meksyku – azteckiego imperium Montezumy przez Cortésa...

Może, postępując za niektórymi romantykami, należy przypuścić, że wiele plemion słowiańskich zostało drogą podboju „źle ochrzczonych” i oderwanych siłą od swej dawnej kultury. W tym trzeba szukać ważnych przyczyn jakiegoś pęknięcia, jakiegoś poniżenia, jakiejś ułomności odczuwanej przez wieki.

Jeśli mierzyć kulturę umiejętnością czytania i pisania rozpowszechnioną wśród mieszkańców (nie kleru), to trzeba przyznać kręgowi bizantyńsko-słowiańskiemu znacznie wyższe kwalifikacje niż Zachodowi.

[...] podstawą humanistyki jest opowieść. Nie wystarczy coś zobaczyć, przeżyć lub nawet pojąć. Trzeba to jeszcze umieć opowiedzieć.

Dziecko nie jest rzadkim okazem botanicznym, tylko istotą tego samego gatunku co my. Nie traktujmy wychowania jako jeszcze jednej okazji, by się sprawdzić, osiągnąć więcej niż inni.

Kiedy chcę pogłębić swoją wiedzę na temat losu człowieka, w równej mierze zaglądam do poezji, jaki i do literatury psychoanalitycznej.

W rozumieniu współczesnych nie tyle Bóg jest miłością, co miłość staje się Bogiem

Nie stajemy się oświeceni wyobrażając sobie światło, lecz wnosząc świadomość do ciemności. Jest to jednak niezbyt przyjemny proces, dlatego nie jest zbyt popularny.

Moim celem zawsze było być sobą, być życzliwym dla innych i pielęgnować niedocenianą przez wielu wartość, jaką jest [...] wsparcie rodzinne, a kiedy umrę, żeby nikt nie wspominał mnie jako człowieka złego czy niegodziwego.