Pomyślałem [...] o trzech okresach w życie Wielkiego Amerykańskiego Mężczyzny: młodości, wieku średnim i świetnie, kurde, wyglądasz.

[...] uznałem, że najlepiej będzie improwizować. Jeśli nie położę przed sobą torów, po których miałbym jechać, nie da się mnie wykoleić.

[...] nie masz głupca nad starego głupca i capa nad starego capa [...].

[...] większość ludzi, którzy ponoszą w życiu dotkliwą stratę [...], staje na rozstaju dróg. [...] Albo się rozwijają pod wpływem tego, co ich spotkało, albo się kurczą.

W sercu każdej wielkiej religii jest jedna święta tajemnica, która umacnia w wierze i wymusza wierność, niekiedy nawet męczeństwo.

Najwspanialsi bajarze świata są w szpitalach dla psychicznie chorych.

[...] wdzięczność za życie, bez względu na jej przyczynę, wskazuje, że człowiek zdołał zachować trzon swojego rozumu.

[...] każdy z nas, mężczyzna i kobieta, winien jest naturze swoją śmierć, [...].

Samobójstwo w ogóle nie wchodzi w grę. [...] Czuję – słusznie czy nie – że za wiele rzeczy muszę odpokutować. [...] Człowiek martwy nie może za nic odpokutować.

Mówi się, że dopóki jest życie, jest nadzieja, i ani myślę się z tym spierać, ale sądzę, że prawdziwa też jest odwrotność tego powiedzenia.
Jest nadzieja, więc żyję.

Za tydzień będzie to [...] coś oczywistego. [...] Tak to bywa z cudami. Nie ma co na to pomstować; taka już jest ludzka natura.

Wszystkie choroby są z natury elektryczne. [...] Elektryczność jest podstawą wszelkiego życia.

[...] wiesz, jak to mówią: idź na całość albo idź do domu.