Ludzkie miłości są lustrami odbijającymi ich charaktery. Ktoś mały duchem, zdobywszy wysokie stanowisko, otacza się ludźmi również pozbawionymi siły duchowej, aby mógł poczuć się na ich tle wspaniały. Bogacz, który zgromadził kapitał nieprawymi, podłymi środkami, funduje biblioteki, by gromadziły w sobie całą wiedzę i wykształcenie, którego on nie posiada. Wszyscy oni kochają to, co na pozór zdaje się odbijać prawdziwą miłość ich serc i obiekt pragnień. Kobieta, której głównym celem jest pięcie się w górę po schodach kariery, posiada wśród przyjaciół ludzi użytecznych na zasadzie tego samego podobieństwa. Mają oni to, co ona dopiero chce posiąść: wysoki status społeczny i uznanie. Święty kocha grzesznika nie dlatego, że zbliżają ich te same grzechy, ukochał on możliwość czynienia dobra przez grzesznika. Syn Boży stał się Człowieczym, ponieważ ukochał człowieka.

Rozgłos próbuje tworzyć wartość, chwała ją rozpoznaje. Rozgłos to róż na bladawym policzku przeciętności, chwała to rumieniec zdrowia.

Wierzę, że jesteśmy wieczni. Tak więc w przestrzeni wieczności jesteśmy w drodze powrotnej do źródła. Myślę, że najważniejsze jest to, kiedy jest najtrudniejsze. Pokonując samych siebie, opanowując chwilę i kalibrując nasz system nerwowy do spójności i porządku, dosłownie zmieniamy nasze przeznaczenie.

Oprócz wyższego wykształcenia dobrze byłoby posiadać jakieś średnie wyobrażenie. I co najmniej podstawowe wychowanie.

Mądrość jest to wspaniały pałac bez ścian, wystawiony na wszystkie wiatry, burze, mrozy i skwary; głupota jest to duszna i ciemna chatka o grubych, szczelnie ułożonych ścianach, nie dopuszczająca żadnych zmian atmosfery. Nie dziw, że większość ludzi woli mieszkać w takiej chatce niż w takim pałacu.

Słowo "miłość" nie jest miłością, bez względu na to, co przez nie rozumiecie.

Nie jest miarą zdrowia być dobrze przystosowanym do głęboko chorego społeczeństwa.

Wolność jest konieczna w miłości. Nie wolność rebelii, nie wolność do robienia czego zechcesz, podobnie nie wolność wykrzykiwania otwarcie, czy potajemnie swoich potrzeb. Chodzi tu o wolność, która przychodzi wraz ze zrozumieniem.

Tylko ci, którzy nie są uwięzieni przez społeczeństwo, mogą zmienić jego istotę.

Jeśli zasadzisz zboże raz, to raz będziesz zbierał plony. Jeśli raz zasadzisz drzewo, to plony zbierał będziesz dziesięć razy. Kiedy wybudujesz wioskę, plony zbierał będziesz sto razy.

Człowiek, który wie, że milczy, który wie, że kocha, nie wie, ani co to jest milczenie, ani co to jest miłość.

Relacja związana z czułością wymaga stworzenia własnych tabu. One oznaczają, że nasza relacja jest zamknięta, że seks jest dla nas świętością i on się dla nas jakoś nazywa. I tylko my wiemy, i nikogo z zewnątrz nie wpuścimy. Nasz intymny język jest wyłącznie naszą własnością.

Ludzie wciąż czekają, że skończy się jakiś kolejny etap. Albo zdarzy się coś, a potem wszystko już będzie wspaniale. Ale jakie potem?! Nie będzie żadnego potem! To wszystko trwa, nieustannie, jak strzała eleacka, która w każdym pojedynczym momencie jest w określonym punkcie, więc wcale się nie porusza. My też powinniśmy myśleć trochę po eleacku. Że teraz jest teraz. Że zawsze jest teraz.