Długość życia ludzkiego – to punkcik, istota – płynna, spostrzeganie – niejasne, zespól całego ciała – to zgnilizna, dusza – wir, los – to zagadka, sława – rzecz niepewna.

Dusza nie jest niczym innym jak działalnością szarych komórek mózgu. Dwoistość duszy i ciała zasłoniły terminy naukowe i możemy się z niej śmiać jak ze staromodnego przesądu.

Jako artysta człowiek jest mile widziany przez każdą religię.

Prawdziwy smutek już sam w sobie jest bezprzedmiotowy, (…) i właśnie swoją bez mała figlarną bezprzedmiotowością dowodził niczym niezmąconej siły.

Nawet gdy się kocha duszę, funkcję miłosną wykonuje ciało.

Śmieję się skwapliwie ze wszystkiego z obawy, bym nie musiał płakać.

Co masz czynić, by nie być inteligentnym, dowcipnym, nie mieć wdzięku, itd.? – Bądź zarozumiały.

Czy znasz strach zasypiania? Ciało ogarnia przerażenie, gdyż ziemia się rozstępuje i zaczyna się sen.

Moje słowa nie odpowiadają moim myślom, a to poniża moje myśli.

To, co zbyt głupie, by je powiedzieć, śpiewa się jak libretto operowe.