Nie wiadomo, dlaczego w przekonaniu większości ludzi do stworzenia rodziny wystarczy zamiar jej założenia i naturalny instynkt.

Często przyczyną nieracjonalnych zachowań matek i ojców w stosunku do własnych dzieci są ich własne nierozwiązane, niedokończone sprawy z dzieciństwa, nakładające się na teraźniejszość.

Bardzo często ludzie oskarżani o nieokazywanie uczuć wcale nie są ich pozbawieni, wręcz przeciwnie, odczuwają bardzo intensywnie.

To, czego doświadczacie, będąc dziećmi, staje się wam bliskie i znajome, a siła znanego jest ogromna, często potężniejsza niż chęć wprowadzenia zmian.

Chcę móc cię kochać bez przywiązania, doceniać cię bez osądzania, znajdywać cię nie przytłaczając, zapraszać cię bez nacisku, zostawiać cię bez winy, krytykować bez cenzury, pomagać nie umniejszając. Jeśli chcesz dać mi to samo, wtedy naprawdę możemy się spotkać i razem rosnąć.

Wysłana wiadomość nie zawsze jest tą samą odebraną wiadomością.

Obawa poznania samego siebie jest bardzo często (...) analogiczna do strachu przed światem zewnętrznym.

Jesteśmy skłonni bać się wszelkiej wiedzy, która mogłaby obudzić w nas uczucie pogardy do samych siebie lub poczucie niższości, słabości, braku wartości, poczucie, że jesteśmy źli i musimy się wstydzić. Chronimy siebie i swój idealny obraz przez represję i inne podobne mechanizmy obronne, które w swojej istocie są sposobami na to, żeby nie uświadamiać sobie prawd nieprzyjemnych.

Nie jest normalne wiedzieć, czego chcemy. To dziwne i trudne osiągnięcie psychologiczne.

(...) ktokolwiek idzie z oschłym sercem, choćby na krótką przechadzkę, ten owinięty w całun, idzie na własny pogrzeb.

Nie ma dnia, nie ma minuty czy sekundy bez porodu,
Nie ma dnia, nie ma minuty czy sekundy bez trupa.

Jeśli przeoczysz mnie w jednym miejscu, szukaj dalej w innym. Przystanąłem gdzieś i czekam na ciebie.

Pospieszaj książko! Rozepnij białe żagle, łódeczko moja, nad tonią władczych fal,
Śpiewając, naprzód płyń i po bezgranicznym błękicie roznoś na wszystkie morza
Tę pieśń poświęconą żeglarzom i wszystkim ich okrętom.

Sam sobie zaprzeczam? No cóż, więc sam sobie zaprzeczam — jestem wielki, składam się z mnogości.

Niczym cień się błąka, samotny cień, który szuka swojego właściciela...