Cytaty

Być może tym właśnie jest ból: stałym poczuciem, że jest się wykorzenionym z teraźniejszości.

Biorąc jako podstawę rozumowania Biblię i doprawiając ją historią (np. reformacji w Europie) można dojść do jednego wniosku: nie ma takiej opcji, żeby tworzyć kastę kapłanów, wynosić ich ponad zwykłych ludzi, i żeby skończyło się to dobrze. Zawsze się to skończy koszmarną patologią. Bo musi. Ludzie nie są w stanie być czymkolwiek innym niż ludzie.
Kościół nigdy się [...]

Według moich obserwacji, przeciwności życiowe, poza rzeczywistymi katastrofami, powtarzają się dość monotonnie; on albo ona są niewierni albo znudzeni, praca przestaje dawać zadowolenie, tracą również kształt rozbuchane ambicje i marzenia, czas szybko robi się coraz krótszy, rodzina zachowuje się w sposób niezrozumiały i przerażający, przyjaźń mimochodem ulega zatarciu, człowiek zajmuje się gorączkowo rzeczami bez znaczenia, podczas gdy to, co nie do naprawienia toczy się nieodwracalnym trybem; szarpie cię poczucie obowiązku i winy, a wszystko razem zostaje nazwane dość mętnie lękiem, udręką, której na ogół nie zdążysz albo nie masz odwagi zdefiniować.

Związki nie powodują bólu i nieszczęścia. Wydobywają na wierzch ból i nieszczęście, które są już w tobie.

Filifionka wiedziała, że nadeszła jesień i zamknęła się w środku. Jej dom wydawał się całkowicie nieprzystępny i opustoszały. Lecz ona była w nim, schowana w jego najgłębszym wnętrzu ze szczelnymi ścianami i murem świerków zasłaniających okna.

Chęć życia to instynkt wpisany w geny każdej żyjącej istoty. Kiedy ktoś mówi, że chce umrzeć, to tak naprawdę ma na myśli: „Nie chcę tak dalej żyć”. A nie chcieć żyć w pewien sposób, to chcieć żyć dobrze.

(...) wróciłem do życia, bo znaleźli się ludzie, którzy mi pomogli. Bo wzięli mnie za rękę i powiedzieli, że to w porządku, że nie potrafię biegać – powinienem zacząć od chodzenia.

A co do słuchania seniorów to słusznie i ja nie mówię wcale, żeby robić wszystko co doradzają. Tylko, żeby słuchać, a słuchać po to, żeby się uczyć. A nauka nie polega na akceptowaniu wszystkiego co się słyszy, bo wtedy to nie jest uczeń tylko wyznawca. Uczeń się uczy z tego co prawdziwe i co nieprawdziwe, co słuszne i co głupie. Poznaje konsekwencje.
Więc jak słucham babci, która jest biedna, nigdzie nie była, nic nie widziała, wszystkiego się boi i ciągle narzeka, to ją pytam: co robiła w życiu. W jaki sposób postępowała, że doszła do takiego wspaniałego stanu. I ona wtedy mówi: idź na studia, chodź do kościoła, rób to co wszyscy.
Więc ja rzucam studia, nie chodzę do kościoła i robię całkiem inaczej niż wszyscy. I nauka babci się bardzo przydała: nie skończyłem jak babcia.
I to jest cenna lekcja od babci.

Trójkąty zawsze są raniące. Mają aż trzy ostre zakończenia, każde przeznaczone do tego, by wbić się komuś ostrym szpicem w najbardziej czułe miejsce.

Szczęście jest nadpobudliwe. Dziś jest tu, jutro gdzie indziej. Przysiądzie w jakimś miejscu, potem leci dalej. Trzeba je łapać na każdym kroku, łowić najmniejsze okruszki w każdej chwili życia. Żeby potem nie żałować. Kto raz się nauczy, jak szukać powodów do radości, potem widzi je wszędzie.

Pomysły moich powieści kryminalnych znajduję, zmywając. Jest to zajęcie tak głupie, że zawsze budzi we mnie myśl o zabójstwie.

Rozumiem, że można kogoś uwieść i zawieść, można się z kimś rozwieść, można kogoś porzucić, ale nie wolno go uszkadzać. Takie przestępstwa powinny być karane z całą surowością prawa. Jeżeli na paczkach ze szkłem pisze się "Uwaga: szkło", to czemuż na paczce, w której mieści się nasze serce, nie miałoby być napisu: "Uwaga: drugi człowiek"?

Zapytała mnie kiedyś pewna dziewczyna, jaki mężczyzna mi się podoba. Odpowiedziałam, że taki, który ma dużo czasu dla kobiety. Niech on będzie biedny, nawet paskudny, ale żeby miał dużo czasu dla kobiety. Żeby z nią gadać, żeby z nią spać, żeby się przytulić – bo czułość jest najważniejsza.