Cytaty

Ruch, który dla ogółu ludzi jest jedyną oznaką, że żyją, zapomnienie o sobie samym, ucieczka, oddalenie, nieunikniony rwetes, który wywołuje akcja, a którego rozpaczliwie potrzebujemy, szukamy, pożądamy, wzdrygając się przed myślą o statycznej samotności, chociaż przeraża nas nie samotność, lecz możliwość znalezienia się sam na sam z jedynym zespołem komórek, którego lękamy się naprawdę: z sobą samym.

Ból potrzebuje czasu na to, żeby dojrzeć do wybuchu, tak jak każdy proces fizjologiczny; czasu, godzin czy minut, w których można sobie dokładnie uświadomić przyczynę tego bólu, zająć się tą konkretną rzeczą jak należy (…) tak żeby wszystko było gotowe, pogrzebane, zdezynfekowane na ten moment, kiedy ból uzna, że upłynął już czas i objawi się, i staniemy się z powrotem ludźmi.

Ból (...) ma to do siebie, że w najgorszych chwilach nawet kwitnące drzewa wydają się cierpieć.

Monotonia jest prawem natury.
Zobacz, w jaki monotonny sposób wschodzi słońce.

Na szczęście słońce rozlewając światło nie pyta ludzi, czy sobie go życzą, bo rozdzieliliby się na stronnictwa, a niektóre z nich żądałyby, ażeby zgasło.

Szczęście u nas jest czasami bez przyczyny, jak powój, który nie wie, gdzie się zaczepić i który by się zaczepił o byle co.

(…) jest taki rodzaj głupoty, wobec którego czuję się zupełnie bezsilny. Można bez trudu dotrzeć do ludzkiej duszy przez zbrodnię, poprzez najsmutniejsze występki, ale nie można się przedrzeć przez pospolitość.

Kultywuję nienawiść do działania niczym kwiat w cieplarni. Sam siebie chwalę za moją przenikliwość w ocenie życia.

Dusza jest w naszym ciele, jak pająk w swej sieci. Nie może się on poruszyć, nie wprawiając w ruch daleko rozpiętych nitek pajęczyny, ale i na odwrót, nie sposób wprawić w ruch którejkolwiek z tych nici nie poruszając pająka.

Podróż jest jak gra, zawsze towarzyszy jej korzyść albo strata, i to zwykle z nieoczekiwanej strony.