Cytaty

Czy zdołamy kiedyś [...] odnowić świat, to się dopiero okaże. Lecz w nas samych musimy odnawiać go codziennie, inaczej nic z nas nie będzie.

Człowiek powinien umieć skryć się całkowicie w samym sobie, jak żółw.

Człowiek lęka się jedynie wtedy, gdy sam ze sobą nie żyje w zgodzie.

Bardzo lubię muzykę, myślę, że chyba dlatego, że tak mało jest moralna.

Ach, wiem to dzisiaj: nic na świecie nie jest dla człowieka bardziej przykre, niż iść drogą, która wiedzie go ku niemu samemu!

Życie każdego człowieka jest drogą ku samemu sobie, próbą znalezienia drogi, zaznaczenia ścieżki. Żaden człowiek nie był nigdy w pełni samym sobą, lecz mimo to każdy ku temu dąży, jeden w mroku, inny w światłości, jak kto umie.

Nie mogę siebie nazwać wiedzącym. Byłem poszukującym i jestem nim dotąd, nie szukam już jednak w gwiazdach i księgach, zaczynam bowiem słyszeć nauki, którymi szemrze we mnie własna krew.

[...] życie rozpustnika jest świetnym okresem przygotowawczym dla mistyka.

[...] z chwilą, gdy nienawidzimy jakiegoś człowieka, nienawidzimy w jego obrazie czegoś, co tkwi w nas samych. Nie oburza nas bowiem coś, czego w nas samych nie ma.

[...] przyjął mnie mój los: jak matka i jak kochanka. I do niego należę, a więcej do nikogo.

[...] jeśli człowiek, który koniecznie czegoś potrzebuje, znajdzie to, co mu potrzebne, nie daje mu tego przypadek, lecz on sam daje to sobie, własne jego pragnienie i wola ku temu go prowadzą.

„Ptak wykluwa się z jajka. Jajkiem jest świat. Kto chce się urodzić, musi świat zniszczyć. Ptak leci do Boga. A imię Boga Abraxas.”

[...] bez śmierci nie pojawia się nic nowego. To okropniejsze, niż przypuszczałem.

To już koniec [...] albo jeszcze gorzej: początek długiej drogi do końca. Można tak to nazwać: zmierzch żywota.

Mężczyźni są prostsi: pieniądze i futbol blokują im powzgórze mózgowe [...]. Natomiast kobiety, jeśli tylko wyłączą komórkę, wyzwalają w sobie moce umysłowe [...].