Człowiek jest jedynym stworzeniem, które nie zgadza się być tym, czym jest.

Człowiek zawsze ma przesadne wyobrażenie o tym, czego nie zna.

Człowiek to jest idea i idea mizerna od chwili, kiedy odwraca się od miłości.

Ale zawsze nadchodzi godzina w historii, kiedy ten, co ośmiela się powiedzieć, że dwa i dwa to cztery, jest karany śmiercią.

Dlaczego jesteśmy zawsze bardziej sprawiedliwi i wielkoduszni wobec zmarłych? Nie mamy wobec nich żadnych zobowiązań.

Są ludzie, którzy wolą raczej nic nie ukrywać niż musieć kłamać; ludzie którzy wolą raczej kłamać, niż nie mieć nic do ukrycia. I ludzie, którzy lubią i kłamstwo i tajemnice.

Wolność to pańszczyzna, bieg wytrwały samotny, bardzo wyczerpujący. U kresu każdej wolności jest wyrok.

Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta. Doskonale zastępuje miłość, sprowadza ciszę i daje nieśmiertelność.

Żeby pokazać, co ma w brzuchu piękny manekin, którego obnosimy wszędzie, należy go strzaskać.

Prawdziwa miłość jest czymś wyjątkowym. Zdarza się mniej więcej dwa albo trzy razy na wiek. Poza tym - próżność lub nuda.

Nie można wyrzec się panowania, ani przestać pragnąć, aby mu służono. Rozkazywać to oddychać.