[...] ja nie tęsknie za przeszłością. Nie żyje nią. To co było, jest dla mnie zamknięte, nie lubię do tego wracać, wspominać.

[...] mnie się wydaje, że właśnie do tego kobiecie potrzebny jet mężczyzna. Żeby miała na kogo ponarzekać. We wszystkich innych sprawach da sobie radę. Zarabiać może sama, nie musi liczyć na utrzymanie przez faceta, dziecko może mieć przez in vitro, jak ma ochotę, to może skorzystać z płatnej miłości – zadzwonić i przyjdzie jakiś taki pan. Ale męża warto mieć, żeby było na kogo ponarzekać.

Dla mnie najważniejszy jest początek, tak jak pierwsze wrażenie, kiedy się kogoś zobaczy. Do tego pierwszego zdania wymyślam ciąg dalszy. I dopóki nie wiem, do czego ta historia prowadzi, dopóki sama nie znam zakończenia, piszę mi się dobrze. Dlatego, moim zdaniem, mam znacznie lepsze początki niż końce tekstów.

Czas to jest dla mnie wartość abstrakcyjna, ja nie wiem co było dawno, co niedawno.

Cierpienie zwierząt jest jedną z nielicznych rzeczy, którymi się naprawdę przejmuję. Nigdy na ten temat nie żartuję.

[...] chciałabym się urodzić bez zobowiązań, żeby nikt nie wiązał ze mną żadnych planów, nadziei. Żeby tylko powiązał ze mną spadek.

[...] nie lubię pisać do druku. Wolę dla aktorów, do radia. Jak piszę, wyobrażam sobie, jak to przeczytają: Kwiatkowska, Łazuka, Bończak czy Pokora. W gazecie tego nie ma.

[...] miłość wydaje mi się przereklamowana. Oczywiście istnieje, ale głównie własna. Kochamy kogoś, kiedy jest nam z nim dobrze, chcemy z nim być, bo wydaje się nam, że bez niego nie umiemy żyć.

[...] na pytanie, skąd czerpię natchnienie, co mnie pcha do pisania, mówię, że konkretne zamówienie i niezapłacony rachunek. Ja nie lubię pisać, ale w związku z tym, że nic innego nie potrafię, to piszę. Nie żyję, żeby pracować, tylko pracuję, żeby żyć.

[...] ktoś kiedyś powiedział, że mężczyzna, który jest z jedną kobietą dłużej niż dwadzieścia lat, zasługuje na aureolę. Lepiej przyprawić mężowi aureolę niż rogi.

[...] osobiście uwierzyłabym tylko kandydatowi, który startowałby w wyborach pod hasłem: „Nikt nie da wam tego, co ja wam obiecam”.

Podobno człowiek z wiekiem mądrzeje, ja z wiekiem się tylko starzeję.

Uważam, że komedia to najtrudniejszy gatunek. Zwykło się na ten temat mówić inaczej, ale każdy, kto stał przed kamerą wie, że wywołać uśmiech na czyjejś twarzy to zadanie arcytrudne, a jednocześnie arcysatysfakcjonujące.