Ostatnio trafiłam w second handzie na przecudny podkoszulek z napisem „Happiness is a choice”. Chociaż był w pięknym kolorze fuksji I miał 100 proc. bawełny, nie kupiłam go. Szczęście nie jest po prostu wyborem; to za prosta formuła, za bardzo niesolidarna z cierpieniem kobiet i mężczyzn, którzy chcą być szczęśliwi. Nie chcę słyszeć łatwych formułek i na pewno nie będę przyłączać się do i tak już zbyt licznego chóru tych, co je wyśpiewują. Znam wielu ludzi, którzy codziennie chcieliby być szczęśliwi – i codziennie im się to nie udaje. Toczą pod górę swój kamień i on za każdym razem spada. A następnego dnia próbują znowu – i on znowu toczy się w dół. To rodzaj heroizmu, którego nikt nie widzi- tyle razy nie mają siły, by wstać z łóżka, zrobić dzieciom śniadanie, odwieźć do szkoły, nałożyć szminkę, wejść do biura, wygłosić wykład, a jednak robią to, z wielkim trudem. Tyle znoju, żeby przejść przez każdy dzień: otwierasz oczy i widzisz ten kamień, który zawsze tam na ciebie czeka. Wiesz, że będziesz go wtaczać, i wiesz, że on spadnie. Następnego dnia znowu otworzysz oczy i on znowu tam będzie. Ktoś inny, być może leżący obok ciebie albo w pokoju obok, budzi się, przyciąga, widzi słońce za oknem. „Co ty znowu taka nieszczęśliwa?” – mówi z przekąsem. On nie toczy kamienia.